Άραγε φονικό είναι το μαγκάλι ή η αδίστακτη πολιτική;

Γιατί δεν είναι φονικό το μαγκάλι αλλά η πολιτική που το ανάβει … ! Γιατί το μαγκάλι δεν σκοτώνει από μόνο του  τα παιδιά του γείτονα….!"

2 νεκροί και 3 νέοι χαροπαλεύουν με θύτη την συγκυβέρνηση των σωτήρων… Οξύμωρο ακούγεται 3000 νεκροί από σωτήρες........ για αρχή και βλέπουμε.... μάλλον παράπλευρες απώλειες στον πόλεμο που ανακοίνωσε ο πρώην υπουργός οικονομικών.

Τι κάνουν όμως;;;;;;;;;

Σε πιο νούμερο της ατζέντας θα το γράψει ο πρωθυπουργός;
Τι θα κάνει τώρα ο Υπ. Αναπ. χάθηκαν δύο, ίσως πέντε εικονικά εργαζόμενοι, κακό για τους δείκτες ανεργίας;
Είχε δίκιο το σχέδιο ΑΘΗΝΑ, όλοι οι φοιτητές μαζί αγκαλιά για να μην κρυώνουν;
Θα το συζητήσουν στο «συνέδριο» του νεοφιλελεύθερου ΠΑΣΟΚ;
Θα ντραπούν όσοι πίστεψαν στην 3η του Σεπτέμβρη;
Θα πάρει «σθεναρή» ως συνήθως η ΔΗΜ.ΑΡ.και τι αρλούμπες θα πει;
Η απάντηση που πρέπει να δοθεί είναι ενδεικτική της κατάστασης στην οποία έχουν οδηγήσει τη χώρα οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ της ΝΔ και των κατά καιρούς περιφερειακών, σοσιαληστών αυλοκολάκων τους…
Γνώριζαν πολύ καλά τους κινδύνους, έσπευσαν να τονίσουν οι σύγχρονοι σφουγγαροκωλάριοι. Όπως γνώριζαν πολύ καλά οι ίδιοι και οι οικογένειές τους ότι ζουν σε συνθήκες όμοιες με τη μετεμφυλιακή ή ακόμη και την προπολεμική Ελλάδα.
Με την ανεργία στα μεταπολεμικά επίπεδα η Ελλάδα επιστρέφει ταυτόχρονα στα ρεμπέτικα της φτώχειας και της εξαθλίωσης.

Και το μαγκάλι ήταν το σύμβολο της φτώχειας εκείνης της εποχής, όπως το κατέγραψε μια ολόκληρη γενιά μουσικών.

«Είναι κρύο αυτό το βράδυ πέφτει κι η βροχή και νεκρό χωρίς μαγκάλι θα με βρουν την αυγή» τραγουδούσε ο ρεμπέτης Θανάσης Ευγενικός σε στίχους του Γιώργου Φωτίδα. Και ο Βαγγέλης Περπινιάδης συμπλήρωνε «Πέφτει σκοτάδι στους δρόμους τους στενούς, και τα παιδιά μαζεύτηκαν τριγύρω στο μαγκάλι».
Ακόμη και ο άνδρας της «σωτήρας» μας στέλεχος του ΠΑΣΟΚ Άννας Νταλάρας τραγουδούσε κάποτε, μάλλον προ Πανούση εποχή, τους παρακάτω προφητικούς στίχους: «Κάτω από γέφυρες κοιμούνται οι αλήτες, πάνω σε κάρα και βαγόνια στο σταθμό… Στο φωταέριο ανάψανε μαγκάλι και στο λιμάνι περιμένουνε χρυσό».
Δεν είναι η φτώχεια που παραπέμπει στη δεκαετία του ’40 και του ’50.
Είναι η γελοιότητα των κυβερνητικών ανακοινώσεων αλλά και των υπόδουλων δημοσιογράφων που τις αναπαράγουν.
Είναι η απόλυτη υποταγή των δικαστών και τα βασανιστήρια της αστυνομίας.
Είναι οι νέοι Τσιριμώκοι που είναι διατεθειμένοι να ξανά περάσουν από το «παλάτι» για μερικά ψίχουλα εξουσίας.
Και σαν επικάλυψη σε όλα είναι η χυδαιότητα των νεοφιλελεύθερων που είναι έτοιμοι να δεχθούν την πείνα και την εξαθλίωση ενός ολόκληρου λαού προκειμένου να ολοκληρώσουν το έργο τους. Το έγκλημα της εξαφάνισης του ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΓΕΝΟΥΣ...................

Αυτουργοί, υπεύθυνοι δεν υπάρχουν για το έγκλημα; 

Που είναι η δικαιοσύνη  μάλλον πίσω από τα εκατό εκατομμύρια  Οι εισαγγελείς κι οι δικαστές θα κυνηγούν τους μικρό-οφειλέτες, θα εκδίδουν αποφάσεις κατασχέσεων υπέρ τραπεζών; Ή θα κάνουν εφέσεις σε οικονομικές αποφάσεις υπέρ πολιτών.

Δεν είμαι νομικός, μάλλον δεν είμαι καν γραμματιζούμενος θα έλεγε κάποιος  κύριοι δικαστές κι εισαγγελείς αλλά............ΕΣΕΙΣ..................
Τι περιμένετε να εφαρμόσετε νόμους για να τιμωρηθούν οι εγκληματίες που δολοφονούν τα παιδιά μας;
Τι περιμένετε για να καταδικάσετε όλους αυτούς που εξαφανίζουν ένα λαό;
Τι περιμένετε για να δημευτούν οι περιουσίες, όλων αυτών, που δημιουργήθηκαν με δημόσιο κλεμμένο χρήμα; ( Η φυλάκιση τους μόνο, δεν γεμίζει τα ταμεία που αυτοί άδειασαν)
Μήπως ο λιγότερο αμαρτωλός την πρώτη «πέτρα» να πετάξει;

Μήπως η ώρα των Λαϊκών Δικαστηρίων, με Λαϊκούς Δικαστές (χωρίς αναδρομικά), φτάνει γιατί μόνον τότε θα εφαρμοστούν νόμοι και το Σύνταγμα;

Ο μεγάλος λάτρης του ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ είπε.................................

"...αυτήνη η πατρίδα δε λευτερώθη με παραμύθια,

λευτερώθη με άρματα και θυσίες..."

Στρατηγός Γιάννης Μακρυγιάννης

Θα σας χαιρετήσω με δύο ιστορικά γεγονότα από αυτά που σίγουρα δεν θέλουν ποτέ να μάθουμε όλοι αυτοί οι δημοκράτες (για μένα ΔΗΜΟΚΤΑΤΟΡΕΣ) εθνοσωτήρες. Δυστυχώς, για κάποιους, το μήνυμα που αφήνει η πρώτη ιστορία σε σχέση με αυτό που ζούμε, δικαιώνει έναν αντιδημοκράτη δικτάτορα. Αναδεικνύοντας την κατάντια των δημοκρατών που ηγούνται σήμερα, να είναι χείριστοι από αυτόν.........................


Ακόμη και ο αναφερόμενος σαν δικτάτορας, φασίστας, ο άνθρωπος του ΟΧΙ ο Μεταξάς αγωνίστηκε και κέρδισε τα διεθνή μεγαθήρια της εποχής του υπερασπιζόμενος τον λαό του:

•   Το 1936 το Ελληνικό Κράτος (δηλαδή το μισητό φασιστικό καθεστώς του δικτάτορα Ιωάννη Μεταξά), αρνήθηκε να εξυπηρετήσει δάνειο που είχε συνάψει με την Βελγική Τράπεζα Societe Commerciale de Belgique.

Η κυβέρνηση του Βελγίου έσπευσε να συνδράμει την Βελγική Τράπεζα και προσέφυγε στο Διεθνές Δικαστήριο του Διεθνούς Δικαίου που είχε ιδρυθεί από την Κοινωνία των Εθνών.

Στην προσφυγή της η Βελγική Κυβέρνηση κατηγορούσε την Ελλάδα ότι αθετεί τις διεθνείς της υποχρεώσεις. Το Ελληνικό Κράτος (η δικτατορική φασιστική κυβέρνηση Ιωάννη Μεταξά), απάντησε με υπόμνημα στο οποίο ανέφερε «Η Κυβέρνηση της Ελλάδος, ανήσυχη για τα ζωτικά συμφέροντα του Ελληνικού λαού και για τη διοίκηση, την οικονομική ζωή, την κατάσταση της υγείας και την εσωτερική και εξωτερική ασφάλεια της χώρας, δεν θα μπορούσε να προβεί σε άλλη επιλογή. Όποια κυβέρνηση κι αν ήταν στην θέση της, θα έκανε το ίδιο»
(Yearbook of the International Law Commission, 1980, τομ. ΙΙ, μέρος Α., σελ. 25, 26)

Η δική έγινε το 1938 και ο νομικός εκπρόσωπος του Ελληνικού Κράτους (της φασιστικής κυβέρνησης Ιωάννη Μεταξά), κατέθεσε νέο υπόμνημα στο οποίο ανέφερε:«Ενίοτε μπορεί να υπάρξει μια έκτακτη κατάσταση, η οποία κάνει αδύνατο για τις Κυβερνήσεις να εκπληρώσουν τις υποχρεώσεις τους προς τους δανειστές και προς τον Λαό τους. Οι πόροι της χώρας είναι ανεπαρκείς για να εκπληρώσουν και τις δύο υποχρεώσεις ταυτόχρονα. Είναι αδύνατον να πληρώσει μια Κυβέρνηση το χρέος, και την ίδια στιγμή να παρασχεθεί στον λαό η κατάλληλη διοίκηση και οι εγγυημένες συνθήκες για την ηθική, κοινωνική και οικονομική ανάπτυξη. Πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στα δύο. Και φυσικά, το καθήκον του Κράτους να εξασφαλίσει την εύρυθμη λειτουργία των βασικών δημοσίων υπηρεσιών, ΥΠΕΡΤΕΡΕΙ έναντι της πληρωμής των χρεών της. Από κανένα κράτος δεν απαιτείται να εκπληρώσει, μερικά ή ολικά, τις χρηματικές του υποχρεώσεις, αν αυτό ΘΕΤΕΙ ΣΕ ΚΙΝΔΥΝΟ τη λειτουργία των δημοσίων υπηρεσιών του, κι έχει σαν αποτέλεσμα την αποδιοργάνωση της διοίκησης της χώρας. Στην περίπτωση που η αποπληρωμή των χρεών θέτει σε κίνδυνο την οικονομική ζωή και τη διοίκηση, η Κυβέρνηση είναι υποχρεωμένη να διακόψει ή και να μειώσει την εξυπηρέτηση του χρέους......»

• Με βάση αυτά τα επιχειρήματα, το Διεθνές Δικαστήριο Διεθνούς Δικαίου της Κοινωνίας των Εθνών δικαίωσε την Ελλάδα. 

Το σπουδαιότερο όμως είναι το εξής: Σε αυτό το νομικό δεδομένο (Νομικά Επιχειρήματα, Δικαστική Απόφαση), στηρίχθηκε το 2003 ο Πρόεδρος της Αργεντινής Νέστωρ Κίρσνερ, για να διαγράψει το μεγαλύτερο μέρος του Δημόσιου Χρέους της Αργεντινής και να σώσει την χώρα του από τα νύχια του ΔΝΤ.

Share