Ότι είμαι αγράμματος και δεν μπορώ να βαστήσω ταχτική σειρά 'σ ταγραφόμενα, και...τότε φωτίζεται και ο αναγνώστης.Μπαίνοντας εις αυτό το έργον καιακολουθώντας ναγράφω...........(Μακρυγιάννης)

.......να γράφω δικά μου, να γράφω δικά σας, να γράφω και ξένα. Οπιανού και νάναι πάλι εγώ θα γράφω, ακόμα και αν δε μου αρέσουν αυτά που έχετε γραμμένα, απλά γιατί αρέσουν σε σας που τα γράψατε και σε σας που τα βλέπετε, κι αν σας πικράνω μη λησμονάτε τα λόγια του George Orwell ….. εάν σημαίνει κάτι τέλος πάντων η Ελευθερία, σημαίνει το δικαίωμα του να λες στους ανθρώπους αυτά που δεν θέλουν να ακούσουν.

Τετάρτη 30 Ιανουαρίου 2013

Ρομπότ Αρχαία γνώση και εφαρμογή

Ποιος είπε ότι τα ρομπότ είναι τεχνολογικά επιτεύγματα της δεύτερης χιλιετίας; Ε, λοιπόν, όχι! Τα στοιχεία που έρχονται στην επιφάνεια φαίνεται να αποδεικνύουν αυτό που εδώ και αρκετές δεκαετίες ήταν κοινό μυστικό μεταξύ των ερευνητών: στην αρχαία Ελλάδα, κυρίως ο Ήφαιστος και ο Δαίδαλος ανέπτυξαν τεχνικές που θα τις ζήλευαν πολλοί εφευρέτες της εποχής εκείνης, αλλά και σήμερα.
Το πρώτο ρομπότ στον κόσμο κατασκευάστηκε πριν από περίπου 3.000 χρόνια από τον ΄Ηφαιστο στο εργαστήρι του και το όνομα αυτού ΤΑΛΩΣ...............................;

Ο Όμηρος στην «Ιλιάδα» (Ραψωδία Σ, στίχοι 410-426) (μετάφραση Ι. Πολυλά) μιλάει με σαφήνεια:

«Και από το αμόνι λεχαστά σηκώθηκε το τέρας
χωλαίνοντας κ΄εσάλευαν κάτω φτενά τα σκέλη΄
και τες φυσούνες μάκρυνεν απ΄ την φωτιά και όλα
εσύναξε τα σύνεργα ΄ς έν΄ αργυρό λαρνάκι,
και με σφογγάρι εκάθαρε το πρόσωπο, τα χέρια
τον τράχηλον τον δυνατόν, τα δασερά του στήθη.
Χιτώνα ενδύθη, εφούχτωσε σκήπτρο παχύ κ΄ εβγήκε
χωλαίνοντας΄ και ανάλαφρα τον κύριον εστηρίζαν
θεράπαινες ολόχρυσες, σαν ζωντανά κοράσια
δύναμιν έχουν και φωνήν, νουν έχουν εις τες φρένες,
και τεχνουργήματ΄ έμαθαν από τους αθανάτους΄
εκείνες τον επρόσεχαν, κ΄ εσύρθη αυτός πλησίον
΄ς την Θέτιδα κ΄ εκάθισε ΄ς ένα θρονί ωραίο,
το χέρι εκείνης έσφιξε΄ «μακρόπεπλη», της είπε,
«Θέτι σεπτή και αγαπητή, ΄ς το δώμα μας πώς ήλθες;
και ως τώρα εδώ δεν σ΄ είδαμε καθόλου να συχνάζης,
λέγε μου ευθύς ό,τι ποθείς. Και να το πράξω θέλω
αν πράγμα είναι που γίνεται και που ημπορώ να πράξω».

Υπενθυμίζεται ακόμη ότι στην αρχαιότητα υπήρχαν έντονες δοξασίες για κινούμενα και ομιλούντα αντικείμενα. 

Τα αγάλματα του Δαιδάλου, όπως αναφέρει ο Πλάτων («Μένων»), θεωρήθηκαν τόσο ζωντανά, ώστε να δημιουργηθεί ο μύθος ότι περπατούν μόνο τους και ότι πρέπει να τα δέσει κανείς για να μη φύγουν. Επίσης, ο ίδιος ο Πλάτων επισημαίνει («Ευθύδημος») ότι όλα τα αντικείμενα έχουν φωνή, όλα μιλούν. Μάλιστα αναφέρει το παράδειγμα των χαλκουργείων, όπου ακούει κανείς, όπως λέει, να φωνάζουν και να κραυγάζουν δυνατά τα σιδερικά, όταν κανείς τα εγγίσει.



Share
Blog Widget by LinkWithin

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ