Φιλοσοφία σαν μέσο της Εξέλιξης του Ανθρώπου

Η δύναμη της Φιλοσοφίας είναι τεράστια και μπορεί να μας προσφέρει την δυνατότητα της εξελικτικής μας προόδου
Στην «Πολιτεία» στο βιβλίο Στ 490β, ο Πλάτωνας επιχειρεί μία πολύ σύντομη ανάλυση της ποιοτικών χαρακτηριστικών που θα πρέπει να διαθέτει η ΨΥΧΗ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ, έτσι ώστε να διαφοροποιείται από κάποιον απλό και καθημερινό άνθρωπο που δεν διακατέχεται από τέτοιου είδους πνευματικές αναζητήσεις.
Πρόκειται για ένα πολύ σπουδαίο απόσπασμα, διότι εκτός των άλλων ο Σωκράτης μας πληροφορεί ότι ένας Φιλόσοφος, που ενδιαφέρεται ειλικρινά για την πνευματική του εξέλιξη, και όχι απλώς για να λέει ότι ασχολείται με την Φιλοσοφία, αυτό που κάνει ουσιαστικά είναι να ΒΡΙΣΚΕΤΑΙ ΣΕ ΜΙΑ ΕΥΓΕΝΗ ΑΜΙΛΛΑ ΜΕ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΘΕΟ!
Ας παρακολουθήσουμε αυτήν την άκρως εντυπωσιακή άποψη του Σωκράτη:

«[…]῏Αρ’ οὖν δὴ οὐ μετρίως ἀπολογησόμεθα ὅτι πρὸς τὸ ὂν πεφυκὼς εἴη ἁμιλλᾶσθαι ὅ γε ὄντως φιλομαθής, καὶ οὐκ [β.] ἐπιμένοι ἐπὶ τοῖς δοξαζομένοις εἶναι πολλοῖς ἑκάστοις,»

«[…] Τότε λοιπόν δεν θα αποτελούσε μια μέτρια δικαιολογία το να υποστηρίξουμε ότι, ο Φιλομαθής Φιλόσοφος δίνει ΜΑΧΗ ΑΜΙΛΛΑΣ κατά την οποία ΑΝΤΑΓΩΝΙΖΕΤΑΙ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΘΕΟ, και δεν θα έπρεπε να επιμένει κανείς, ότι υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που αξίζουν αυτήν την δόξα,»

Είναι προφανές ότι ο Σωκράτης θεωρεί πως αυτοί οι αληθινοί Φιλόσοφοι, που έχουν θέσει ως αποκλειστικό στόχο της ζωής τους να αξιοποιήσουν τις ύψιστες φιλοσοφικές γνώσεις για την πνευματική τους εξέλιξη είναι ελάχιστοι.
Ο όρος «Φιλομαθής» θα έπρεπε να αποδίδεται μόνο στον Φιλόσοφο εκείνον που «ανταγωνίζεται» τον Θεό.
Ο λόγος είναι διότι ο Θεός είναι ΠΑΝΣΟΦΟΣ. Αυτήν η πανσοφία του Θεού είναι που ο Φιλομαθής Φιλόσοφος επιθυμεί όχι μόνο να προσεγγίσει, αλλά και να την κατακτήσει ολοκληρωτικά.
Ουσιαστικά από αυτό το τόσο μικρό, αλλά και τόσο περιεκτικό απόσπασμα, θα πρέπει να συμπεράνουμε ότι η σωστή χρήση της Φιλοσοφίας μπορεί να έχει ως τελικό αποτέλεσμα ακόμα και την Θεοποίηση του Φιλομαθούς Φιλοσόφου.

«ἀλλ’ ἴοι καὶ οὐκ ἀμβλύνοιτο οὐδ’ ἀπολήγοι τοῦ ἔρωτος,»

Αλλά ένας φιλομαθής Φιλόσοφος, διαθέτει όλη την έφεση να προχωρήσει μπροστά, έτσι ώστε κατά την διάρκεια της εξελικτικής πορείας του, όχι μόνο να μην λιγοστεύει το ενδιαφέρον του, αλλά να καταλήξει στο να κατανοήσει τελικά, την φιλοσοφική έννοια του Έρωτα.

«πρὶν αὐτοῦ ὃ ἔστιν ἑκάστου τῆς φύσεως ἅψασθαι»

διότι, έχει την δυνατότητα να αποκτήσει την εμπειρία κάθε δυνατής μορφής Έρωτα που συναντιέται μέσα στην φύση,

«ᾧ προσήκει ψυχῆς ἐφάπτεσθαι τοῦ τοιούτου»

αφού η ψυχή του φιλομαθούς Φιλοσόφου είναι κατάλληλη στο να αντιληφθεί όλα τα επίπεδα του Έρωτα.
Στο σημείο αυτό θα πρέπει να ανατρέξουμε σε ένα άλλο βιβλίο του Πλάτωνα, στο «ΣΥΜΠΟΣΙΟΝ» στο οποίο ο Σωκράτης και πάλι, αναφέρεται διεξοδικά στο θέμα της απόκτησης του θείου Έρωτα.
Αυτή που αναλαμβάνει να «διδάξει» στον Σωκράτη το θέμα του Έρωτα είναι βεβαίως η ΔΙΟΤΙΜΑ η οποία του αποκαλύπτει τους περίφημους 7 ΑΝΑΒΑΘΜΟΥΣ.
Πρόκειται δηλαδή ουσιαστικά για μία «σκάλα» με 7 σκαλοπάτια, τα οποία προοδευτικά θα πρέπει να καταφέρουμε να τα ανεβούμε.
Στην πραγματικότητα το θέμα των αναβαθμών του Έρωτα είναι πολύ πιο σοβαρό και βεβαίως σχετίζεται απολύτως με τον τρόπο που επιτυγχάνεται η Ψυχική μας εξέλιξη, αλλά και τα αποτελέσματα που επιφέρει.
Θα μπορούσαμε να πάρουμε μια ιδέα αυτού του άκρως μυστηριακού θέματος, αν θεωρήσουμε ότι η μυστηριώδης ΔΙΟΤΙΜΑ εκφράζει την μαθητική έννοια της ΙΔΙΟΤΙΜΗΣ!
Αυτό σημαίνει ότι κάθε πνευματικό σκαλί που καταφέρνουμε να ανέρθουμε, αλλάζει υποχρεωτικά και η ποιότητα και η σύσταση της Ψυχής μας, όπως ακριβώς μεταβάλλεται η ιδιοτιμή ενός διανύσματος.

«προσήκει δὲ συγγενεῖ»

-Δηλαδή η ψυχή του Φιλομαθούς Φιλοσόφου αποκτά την δυνατότητα να προσλάβει την γνώση όλων των συναφών προς το θείο ερωτικών εκδηλώσεων-

«ᾧ πλησιάσας καὶ μιγεὶς τῷ ὄντι ὄντως,»

Και ενώ πλησιάζει αυτές τις εκδηλώσεις του θείου Έρωτα, αναπόφευκτα αναμιγνύεται ολοκληρωτικά με το ΌΝΤΩΣ ΟΝ,

θα πρέπει να υπενθυμίσουμε ότι το «Όντως Ον» αποτελεί τον τελικό στόχο της Φιλοσοφίας, ο οποίος μπορεί να αποκτηθεί μόνο όταν η ΙΔΙΟΤΙΜΗ της ΨΥΧΗΣ μας προσεγγίσει τον έβδομο και τελικό αναβαθμό του Έρωτα.

«γεννήσας νοῦν καὶ ἀλήθειαν,»

Και τότε η ψυχή του φιλομαθούς Φιλοσόφου είναι σε θέση να γεννήσει κάθε ανώτερη νοητική μορφή και να αποκαλύψει κάθε είδος αλήθειας,
Δηλαδή αυτό που ουσιαστικά πιστεύει ο Σωκράτης είναι ότι ώσπου να καταφέρουμε να φτάσουμε σε αυτό το πραγματικά πολύ υψηλό εξελικτικό επίπεδο, ώσπου η Ιδιοτιμή μας να αποκτήσει την Τιμή του Διός, είμαστε ανίκανοι να αντιληφθούμε την ΑΛΗΘΕΙΑ.
Ο λόγος που αδυνατούμε να κατανοήσουμε την πραγματικότητα είναι διότι ουσιαστικά ο Νους μας δεν λειτουργεί, τουλάχιστον στον απαιτούμενο βαθμό που θα έπρεπε ώστε να έχουμε αυτήν την δυνατότητα.
Επομένως, η λειτουργία του Νου μας, επιτυγχάνεται μέσω του θείου Έρωτα!
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της επίδρασης των 7 αναβαθμών της Διοτίμας.
Το αποτέλεσμα της σωστής νοητικής μας λειτουργίας είναι να φτάσουμε επιτέλους στο εξελικτικό επίπεδο να μπορούμε να αντιληφθούμε την Αλήθεια.
Μόνο τότε έχουμε την δυνατότητα να έρθουμε σε επαφή με τον Όντως Ον που αντιπροσωπεύει την πραγματικότητα και την Θεϊκή υπόσταση.
Είναι λοιπόν προφανές ότι ο Άνθρωπος δεν έχει καμμία άλλη δυνατότητα να γνωρίσει τον πραγματικό και όχι τον φαινομενικό κόσμο, παρά μόνο αν διακατέχεται από μία πραγματική Φιλομάθεια την οποία θα προσεγγίσει μέσω του θείου Έρωτα.

«γνοίη τε καὶ ἀληθῶς ζῴη καὶ τρέφοιτο»

Τότε και μόνο τότε, είναι σε θέση να πει κανείς ότι μπορεί να διαλογίζεται σωστά και να βιώνει το αληθινό νόημα της ζωής που θα μπορούσε πλέον να του προσφέρει η σωστή πνευματική τροφή,

«καὶ οὕτω λήγοι ὠδῖνος,»

και μόνο έτσι σταματούν να γεννιούνται νέες συμφορές του ανθρώπου και ο πόνος που προκύπτει από αυτές!

«πρὶν δ’ οὔ;»

Δεν είναι φυσικό πριν επιτελεστεί αυτό το κατόρθωμα, να μην μπορούν να λήξουν οι συμφορές του;
Σαν τελικό συμπέρασμα θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι η δύναμη της Φιλοσοφίας είναι τεράστια και είναι η μόνη που μπορεί να μας προσφέρει την δυνατότητα της εξελικτικής μας προόδου, έτσι ώστε από απλά «όντα» που είμαστε σήμερα, να καταφέρουμε ανεβαίνοντας την εξελικτική κλίμακα των αναβαθμών του Έρωτα της Διοτίμας, να «αναμιχθούμε» όλο και περισσότερο με τον θείο πνευματικό έρωτα (όπως περιγράφεται με τις δύο ουσίες που αναμιγνύονται στο «Συμ-πόσιο») που θα μας οδηγήσει τελικά στην μεταμόρφωσή μας σε Όντως Όντα που θα μπορούν πλέον να κατανοήσουν και να βιώσουν τον πραγματικό κόσμο!

πηγη

Share