Ότι είμαι αγράμματος και δεν μπορώ να βαστήσω ταχτική σειρά 'σ ταγραφόμενα, και...τότε φωτίζεται και ο αναγνώστης.Μπαίνοντας εις αυτό το έργον καιακολουθώντας ναγράφω...........(Μακρυγιάννης)

.......να γράφω δικά μου, να γράφω δικά σας, να γράφω και ξένα. Οπιανού και νάναι πάλι εγώ θα γράφω, ακόμα και αν δε μου αρέσουν αυτά που έχετε γραμμένα, απλά γιατί αρέσουν σε σας που τα γράψατε και σε σας που τα βλέπετε, κι αν σας πικράνω μη λησμονάτε τα λόγια του George Orwell ….. εάν σημαίνει κάτι τέλος πάντων η Ελευθερία, σημαίνει το δικαίωμα του να λες στους ανθρώπους αυτά που δεν θέλουν να ακούσουν.

Τρίτη 2 Οκτωβρίου 2012

Το τρόπαιο του Αληθινού Ηγέτη


Το μεγαλύτερο τρόπαιο του Περικλή:
«Οὐδεὶς γάρ, δι’ ἐμὲ τῶν ὄντων Ἀφηναίων μέλαν ἱμάτιον περιεβάλετο».

(«Κανένας Αθηναίος δεν μαυροφόρεσε εξαιτίας μου»)

Ήταν στα τελευταία του ο Περικλής ο Αθηναίος. Ξαπλωμένος στο κρεβάτι του ετοιμοθάνατου και γύρω του διάφοροι φίλοι και γνωστοί, συζητούσαν χαμηλόφωνα. Κι έλεγαν για τα σπουδαία επιτεύγματα του. Και για τα εννέα του τρόπαια σαν στρατηγός. Και μιλούσαν νομίζοντας πως ο Περικλής δεν είχε πια τις αισθήσεις του και δεν άκουγε την κουβέντα τους.
Εκείνος όμως ακούγοντας τους, σε μια στιγμή τους έκοψε λέγοντας πως απορεί που επαινούν όλες εκείνες τις πράξεις του, τις οποίες είτε η τύχη βοήθησε να γίνουν, είτε τις έχουν κάνει κι άλλοι πολλοί στρατηγοί, αλλά δεν λένε για το μεγαλύτερο και καλλίτερο τρόπαιο του:
 “Πως κανένας Αθηναίος δεν μαυροφόρεσε εξαιτίας του“.


Τα ιστορεί ο Πλούταρχος, που ζει κοντά έξι αιώνες αργότερα, στον Βίο του Περικλή, στο 38.3 – 38.4.


Διαβάστε το αρχαίο κείμενο:

«38.3 ἤδη δὲ πρὸς τῷ τελευτᾶν ὄντος αὐτοῦ,περικαθήμενοι τῶν πολιτῶν οἱ βέλτιστοι καὶ τῶν φίλων οἱ περιόντες λόγον ἐποιοῦντο τῆς ἀρετῆς καὶ τῆς δυνάμεως, ὅση γένοιτο, καὶ τὰς πράξεις ἀνεμετροῦντο καὶ τῶν τροπαίων τὸ πλῆθος· ἐννέα γὰρ ἦν ἃ στρατηγῶν καὶ νικῶν ἔστησεν ὑπὲρ τῆς πόλεως.

38.4 ταῦτα, ὡς οὐκέτι συνιέντος, ἀλλὰ καθῃρημένου τὴν αἴσθησιν αὐτοῦ, διελέγοντο πρὸς ἀλλήλους· ὁ δὲ πᾶσιν ἐτύγχανε τὸν νοῦν προσεσχηκώς, καὶ φθεγξάμενος εἰς μέσον ἔφη θαυμάζειν ὅτι ταῦτα μὲν ἐπαινοῦσιν αὐτοῦ καὶ μνημονεύουσιν, ἃ καὶ πρὸς τύχην ἐστὶ κοινὰ καὶ γέγονεν ἤδη πολλοῖς στρατηγοῖς, τὸ δὲ κάλλιστον καὶ μέγιστον οὐ λέγουσιν. “οὐδεὶς γάρ,” ἔφη, “δι’ ἐμὲ τῶν ὄντων Ἀφηναίων μέλαν ἱμάτιον περιεβάλετο.»


Δυστυχώς το «μοναδικό» τρόπαιο του Περικλή, το έχασαν δια παντός οι ηγεσίες των ηγετών μας. Οι του ΠαΣοΚ εδώ και δυο χρόνια. Οι της ΝΔ από την συγκυβέρνηση και τώρα στο παιχνίδι και η Αριστερά με την Δημ.Αρ. με την τρόικα της συγκυβέρνησης!


Κάποτε θα τελειώσουν οι θλιβερές τους μέρες και η θλιβερή προσφορά τους (για το τελευταίο σίγουρα υπάρχουν πολλές ενστάσεις) στην πατρίδα μας και στον λαό της. Μα ότι κι αν κάνουν πια, το “κάλλιστον καὶ μέγιστον” τρόπαιο του Περικλή δεν θα το κερδίσουν ποτέ. Αντί αυτού τρόπαιο τους θα γίνει η ντροπή (αλλά τι λέω για αυτούς που έχουν αναγάγει το φτύσιμο σε ψιχάλα), αν όχι η ντροπή τότε ας τους κυνηγάνε οι Ερινύες από τις κατάρες και τα αναθέματα των «μαυροντυμένων» ΕΛΛΗΝΩΝ.................................................................









Share
Blog Widget by LinkWithin

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ