Η Ιστορία επαναλαμβάνετε....................

Υπάρχει η άποψη ότι η ιστορία ανακυκλώνεται. Η Ελληνική γραμματεία, αρχαία και νεώτερη, είναι γεμάτη με «προφητίες και πληροφορίες που θα μας συγκλονίσουν. Για όσους έχετε αμφιβολίες γι΄ αυτό, διαβάστε το παρακάτω κείμενο. Στο τέλος του θα δείτε την ημερομηνία που έχει γραφτεί και προφανώς θα εκπλαγείτε!


Του Δ. Βουλγαρίδης

Και τώρα, πάνε δεκαοχτώ μήνες που εβάλθηκαν όλοι τούτοι οι “αρχοντολαοί” να δημιουργήσουν τη “νέα τάξη πραγμάτων” και στην Ελλάδα. Και ο Ελληνικός λαός τη γνώρισε, ή καλλίτερα, την ξαναγνώρισε τη νέα τάξη των πραγμάτων, που είναι τόσο παλιά όσο και ο κόσμος και λέγεται με την αληθινή της λέξη “σκλαβιά”.

Μαύρη σκλαβιά και αρπαγή και βαρβαρότητα και μπασιμπουζουκισμός και λεηλασία και ερήμωση της χώρας. Είναι η τάξη που ήθελαν να φέρουν σε τούτη τη χώρα οι βάρβαροι της Ασίας, οι Πέρσες, οι Ούννοι, οι Μογγόλοι του Ταμερλάνου και του Τσιγγισχάν, οι Τούρκοι του Μουχαμέτη, με μόνη τη διαφορά πως ετούτη τη φορά συνδέεται η τάξη αυτή και με την επιστημονικά οργανωμένη ληστεία.
Κι αφού μας αφαιρέσανε όλα τα μέσα της δουλειάς και μας λιμοκτονούνε, μας κατηγοράνε γιατί είμαστε, λέει, τεμπέληδες, καφενόβιοι κι αεριτζήδες και θα μας βάλουνε, λέει, αυτοί να δουλεύουμε όπως ξέρουν αυτοί να βάζουνε τους σκλάβους να δουλεύουνε.

Η πιο άναντρη, η πιο σιχαμερή τυραννία που παρουσιάστηκε ποτέ απάνω στη γη. Αληθινά “νέα τάξη” στον κόσμο. Ξαναγύρισμα στην πρωτόγονη βαρβαρότητα, κατάργηση κάθε νόμου, κάθε ηθικής, κάθε δίκιου.

Από τη μία στιγμή στην άλλη, όλα τα στρώματα του λαού μας είδανε να αναποδογυρίζεται και να γκρεμίζεται γύρω τους το οικοδόμημα της ζωής τους. Ο εργάτης έχασε τη δουλειά του, βρέθηκε στο δρόμο απένταρος. Μα και όποιος έχει δουλειά, το μεροκάματό του έγινε μηδενικό των μηδενικών.
Περισσότερο ακόμα και βαθύτερα και σκληρότερα χτυπάει το λαό η ηθική εξαθλίωση, που παρουσιάζουν ορισμένα κοινωνικά στρώματα και ορισμένα άτομα.

Όταν ο Χίτλερ προετοίμαζε στα κρυφά τα εγκληματικά του σχέδια για την υποδούλωση των Ευρωπαϊκών λαών, συζητώντας κάποια ημέρα μ’ ένα φίλο του που τον ερωτούσε με ποιόν τρόπο θα νικήσει την εσωτερική αντίσταση των λαών και θα την παραλύσει, είπε με τη συνηθισμένη του ξετσιπωσιά: “Σε κάθε τόπο θα βρεθούνε κάμποσα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα, που θα εξυπηρετήσουν πρόθυμα τους σκοπούς μου, γιατί αυτό θα είναι ο μόνος τρόπος για να αναδειχθούν και να πλουτίσουνε στη χώρα τους”. ( Σας θυμίζει κάτι;)


Έτσι και στη δική μας χώρα έτρεξαν κοντά στους κατακτητές τα φιλόδοξα και ιδιοτελή καθάρματα. Με την πρόφαση να περισώσουνε τάχα κάτι από την καταστροφή, μα στην πραγματικότητα για να εξασφαλίσουν αξιώματα, πρωτοκαθεδρίες, φαγοπότια, ρεμούλες για τον εαυτό τους, τους συγγενείς τους και τους φίλους τους.

Γύρω από τους αρχιπροδότες έχουνε συγκροτήσει τις συμμορίες τους τα “τσακάλια”, όλοι οι ασυνείδητοι μεγαλοκαρχαρίες των θολών νερών, οι σπεκουλάντηδες, οι μεγαλοεπιχειρηματίες, οι εργολάβοι, οι μεσάζοντες, οι “οικονομικώς συνεργαζόμενοι”.

Οι ξένοι κατακτητές και οι ντόπιοι αιματορουφηχτάδες ένα σκοπό έχουνε: Να μας λυγίσουνε τις ψυχές, να τσακίσουνε την ψυχική μας αντίσταση, να μας κάνουνε να δεχτούμε τη μαύρη μοίρα που μας ετοιμάζουνε, να μας ρίξουνε στην απελπισία και στη μοιρολατρία.

Μα ο λαός αυτός με τη τρισχιλιόχρονη ιστορία, που πέρασε μέσα σε τόσες συμφορές χωρίς να χάσει ποτέ την ελπίδα και τη δύναμή της άρνησης απέναντι σε κάθε κατακτητή, δε θα λυγίσει και τώρα και δε θα απελπιστεί.

Στη μορφή του, ο σημερινός αγώνας δεν μπορεί παρά να είναι παλλαϊκός, ν’ αγκαλιάσει όλα τα στρώματα του λαού, και τον εργάτη και τον αστό και τον αγρότη και τον διανοούμενο. Και μ’ αυτή την έννοια της παλλαϊκότητας, ο αγώνας αυτός χαρακτηρίζεται σαν αγώνας εθνικός. Ο σημερινός, λοιπόν, αγώνας που βγαίνει από τα πράγματα και την ψυχική διάθεση όλου του λαού, είναι αγώνας εθνικοαπελευθερωτικός, και μόνο αν έτσι κατανοηθεί και οργανωθεί μπορεί να φέρει το ποθητό αποτέλεσμα.

Αποσπάσματα από: “ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΤΙ ΘΕΛΕΙ ΤΟ ΕΑΜ” (Σεπτέμβρης 1942)

Οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα, γεγονότα ή καταστάσεις που αναφέρονται στο κείμενο, το οποίο γράφτηκε το 1942 …είναι εντελώς συμπτωματική.......!
Ενα ερώτημα  γεννιέται. Ο συγγραφέας ήταν προφήτης ή σαν λάος επαναλαμβανόμαστε χωρίς να μαθένουμε από τα λάθοι μας;

Με την ευκαιρία όσο σκέφτεστε την απάντηση ακούστε μελωποιημένο το ποίημα του Γεώργιου Σουρή  (2 Φεβρουαρίου 1853 - 26 Αυγούστου 1919)

Πηγή

Share