Ότι είμαι αγράμματος και δεν μπορώ να βαστήσω ταχτική σειρά 'σ ταγραφόμενα, και...τότε φωτίζεται και ο αναγνώστης.Μπαίνοντας εις αυτό το έργον καιακολουθώντας ναγράφω...........(Μακρυγιάννης)

.......να γράφω δικά μου, να γράφω δικά σας, να γράφω και ξένα. Οπιανού και νάναι πάλι εγώ θα γράφω, ακόμα και αν δε μου αρέσουν αυτά που έχετε γραμμένα, απλά γιατί αρέσουν σε σας που τα γράψατε και σε σας που τα βλέπετε, κι αν σας πικράνω μη λησμονάτε τα λόγια του George Orwell ….. εάν σημαίνει κάτι τέλος πάντων η Ελευθερία, σημαίνει το δικαίωμα του να λες στους ανθρώπους αυτά που δεν θέλουν να ακούσουν.

Πέμπτη 1 Μαρτίου 2012

Η δύναμη της πρωτοβουλίας!!!

perierga.gr - Απίστευτο! Έχτισαν μόνοι τους το σιδηροδρομικό σταθμό!
Μετά από τρεις ολόκληρες δεκαετίες απραξίας, απογοήτευσης και αναβολής από τις Αρχές της χώρας αλλά και από τη Σιδηροδρομική Εταιρεία της Ινδίας, οι κάτοικοι του απομακρυσμένου χωριού Taj Nagar αποφάσισαν να πάρουν τα… πράγματα στα χέρια τους. Συγκέντρωσαν 2 εκατομμύρια ρουπίες (περίπου 45.000 δολάρια) και ξεκίνησαν μόνοι τους(!) να κατασκευάζουν το σιδηροδρομικό σταθμό στο χωριό τους. »Είχαμε ζητήσει από το 1982 να φτιαχτεί σιδηροδρομικός σταθμός στην περιοχή μας, αλλά βρήκαμε παντού κλειστές πόρτες και ακούσαμε πολλές δικαιολογίες.
Η Σιδηροδρομική Επιχείρηση δεν είχε κεφάλαια και δεν μπορούσε να φτιάξει σταθμό σε ένα τόσο μικρό χωριό. Έτσι αποφασίσαμε μόνοι μας να συγκεντρώσουμε τα χρήματα και να ξεκινήσουμε την κατασκευή…», εξηγεί ο Hukum Chand, κάτοικος του Taj Nagar. Από τη στιγμή που άρχισε η κατασκευή του σταθμού, οι ντόπιοι ζήτησαν τη βοήθεια της Σιδηροδρομικής Εταιρείας (σ.σ. η ίδια που τους απωθούσε για 30 χρόνια), για να εξασφαλιστούν ότι τόσο το πρωτόκολλο κατασκευής όσο και οι κανονισμοί ασφαλείας θα τηρούνταν και στην παραμικρή λεπτομέρεια.
Η κατασκευή ολοκληρώθηκε πρόσφατα μετά από εργασίες που κράτησαν επτά μήνες και ο νέος σταθμός αποτελείται από δύο πλατφόρμες και ένα εκδοτήριο εισιτηρίων. «Υπάρχει ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων στο χωριό που θέλει να μετακινηθεί προς το Δελχί. Υπάρχουν μαθητές που πηγαίνουν στο σχολείο. Μέχρι τώρα έπρεπε να κάνουμε αρκετά χιλιόμετρα μέχρι το Hailimandi ή το Patli να πάρουμε το τρένο… Από σήμερα, όμως, έχουμε το δικό μας σταθμό!», συμπληρώνει ο Hukum Chand. Κάλλιο αργά παρά ποτέ, λοιπόν…

Μήπως τελικά το να γίνουμε Ινδία σε ότι αφορά την πρωτοβουλία και να «διορθώσουμε» ότι δεν μπορεί το ΚΡΑΤΟΣ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;  



Share
Blog Widget by LinkWithin

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ