The Scorpion north: Στην μνήμη του μικρού Αλέξη

Ότι είμαι αγράμματος και δεν μπορώ να βαστήσω ταχτική σειρά 'σ ταγραφόμενα, και...τότε φωτίζεται και ο αναγνώστης.Μπαίνοντας εις αυτό το έργον καιακολουθώντας ναγράφω...........(Μακρυγιάννης)

.......να γράφω δικά μου, να γράφω δικά σας, να γράφω και ξένα. Οπιανού και νάναι πάλι εγώ θα γράφω, ακόμα και αν δε μου αρέσουν αυτά που έχετε γραμμένα, απλά γιατί αρέσουν σε σας που τα γράψατε και σε σας που τα βλέπετε, κι αν σας πικράνω μη λησμονάτε τα λόγια του George Orwell ….. εάν σημαίνει κάτι τέλος πάντων η Ελευθερία, σημαίνει το δικαίωμα του να λες στους ανθρώπους αυτά που δεν θέλουν να ακούσουν.

Σάββατο 18 Φεβρουαρίου 2012

Στην μνήμη του μικρού Αλέξη

Στις 3:26 μ.μ. Αναρτήθηκε από Αnastasia

Ένα τραγούδι ακυκλοφόρητο βγαλμένο από την ψυχή στην μνήμη του μικρού Αλέξη .

Ένα Παιδί που θυσιάστηκε σε μια διαμαρτυρία για την Πατρίδα...
Ένα Παιδί που μας κοιτά από ψηλά ..........
Ένα Παιδί που σήμερα θα ήταν μαζί μας όπως τότε......

Λένε πως Φταίει η Στιγμή Τρελός ο Αστυνόμος
μα Εσύ Ζητούσες για να Βρεις της Λευτεριάς τον Δρόμο

Πάλι ταξίδι γύρεψες στα χείλη σου ένα γέλιο
ταξίδι δίχως γυρισμό σε γειτονιά αγγέλων
Σ' αρπάξανε οι ουρανοί σύννεφο να σε κάνουν
άφησες μια συντροφιά φίλοι σου να μην φτάνουν

Από ψηλά που μας κοιτάς περνάς καλά ή είσαι μόνος
εδώ σε ψάχνουμε εμείς καταμεσής στο δρόμο

Τώρα το γκρίζο άφησες στο άγνωστο ο δρόμος
ταξίδια μες' τον ουρανό και μια πληγή στον ώμο
Σ' αγκάλιασαν οι ουρανοί σύννεφο μα δε μοιάζεις
αστέρι είσαι μακρινό φίλοι σου να προστάζεις

Λένε πως Φταίει η Στιγμή Τρελός ο Αστυνόμος
μα Εσύ Ζητούσες για να Βρεις της Λευτεριάς τον Δρόμο

Από ψηλά που μας κοιτάς περνάς καλά ή είσαι μόνος
εδώ σε ψάχνουμε εμείς καταμεσής στο δρόμο