Ότι είμαι αγράμματος και δεν μπορώ να βαστήσω ταχτική σειρά 'σ ταγραφόμενα, και...τότε φωτίζεται και ο αναγνώστης.Μπαίνοντας εις αυτό το έργον καιακολουθώντας ναγράφω...........(Μακρυγιάννης).......να γράφω δικά μου, να γράφω δικά σας, να γράφω και ξένα. Οπιανού και νάναι πάλι εγώ θα γράφω, ακόμα και αν δε μου αρέσουν αυτά που έχετε γραμμένα, απλά γιατί αρέσουν σε σας που τα γράψατε και σε σας που τα βλέπετε, κι αν σας πικράνω μη λησμονάτε τα λόγια του George Orwell ….. εάν σημαίνει κάτι τέλος πάντων η Ελευθερία, σημαίνει το δικαίωμα του να λες στους ανθρώπους αυτά που δεν θέλουν να ακούσουν.
Σάββατο 28 Ιανουαρίου 2012
Όταν ένα «συγνώμη» δεν είναι αρκετό......
Στην αυλή του Λουδοβίκου του 14ου υπήρχε ένας γελωτοποιός που έκανε πολύ επιτυχημένα αστεία και η φήμη του για τις αστείες φάρσες που διοργάνωνε είχε ξεπεράσει τα στενά όρια του βασιλείου. Ο βασιλιάς ήξερε ότι ήταν ο καλύτερος διασκεδαστής αλλά μάλλον αυτό δεν έφτανε… Μια μέρα, λοιπόν, ο Λουδοβίκος αποφάσισε να τον δυσκολέψει λίγο! Του ζήτησε να κάνει ένα αστείο τού οποίου η δικαιολογία θα ήταν χειρότερη από την ίδια την πράξη.
Ο γελωτοποιός προβληματίστηκε, σκέφτηκε πολύ και άφησε να περάσουν αρκετές μέρες μέχρι να απαντήσει στο βασιλιά. Ένα απόγευμα ο βασιλιάς έκανε τον περίπατό του στους κήπους όταν βλέπει ξαφνικά το γελωτοποιό να χαριεντίζεται με τη βασίλισσα και μάλιστα να της χαϊδεύει προκλητικά τα οπίσθια. Έξω φρενών ο Λουδοβίκος τον πλησιάζει απειλητικά, τον αρπάζει από το λαιμό και του λέει: «Πώς τόλμησες να κάνεις κάτι τέτοιο, και μάλιστα μπροστά στα μάτια μου! Θα σε στείλω στην γκιλοτίνα γι’ αυτό που έκανες! Δεν θα τη γλιτώσεις! «Ω, βασιλιά μου!», απαντά τότε χαμογελώντας ο γελωτοποιός, «νόμιζα ότι ήσασταν εσείς!»…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ