Ο Κουμπάρος με τα οκτώ παιδιά , Βασίλης Πέρρος

‎   Ο Κουμπάρος με τα οκτώ παιδιά
   ....μια αληθινή ιστορία .

Το διήγημα «Ο κουμπάρος με τα οκτώ παιδιά» είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία. Είναι η συγκινητική αφήγηση της περιπέτειας και του στιγματισμού μιας ελληνικής οικογένειας, σε εποχές δύσκολες για την κοινωνική τάξη των βιοπαλαιστών και κάτω από συνθήκες καταπίεσης και στέρησης της αξιοπρέπειας και της προσωπικής ελευθερίας.

Κηφισιά, Ιτζεδίν, οδός Μέριλιν, είναι μόνο τρεις από τους τόπους όπου κινήθηκε ο "Κουμπάρος" περιβαλλόμενος από αντιφατικές ιδεολογίες και ανθρώπους. Όταν όμως έχεις να θρέψεις οκτώ παιδιά αρπάζεις τη ζωή εκεί που τη βρίσκεις. Δεν έχεις πολλές επιλογές. Η βαθιά πίστη για τον άνθρωπο που συμπορεύεται με την "Δημοκρατική Ιδέα" σε βάζει σε δύσκολα μονοπάτια της ζωής. Ο "Κουμπάρος" περνά μέσα από "φωτιές" των πολιτικών γεγονότων αλλά δεν χάνει την ανθρωπιά του.

Ένα απ΄τα οκτώ παιδιά του μπάρμπα Βαγγέλη, του κεντρικού ήρωα του βιβλίου, σε ρόλο αφηγητή, αναδύει από τη μνήμη περιστατικά και αποκαλύπτει στοιχεία πολύ σημαντικά, για ανθρώπους και πράξεις που επηρέασαν τη νεώτερη ιστορία της Ελλάδας.
Στα ανάκτορα του βασιλιά...Πηνελόπη Δέλτα ...Νίκος Ζαχαριάδης ....
Μέσα στις γεμάτες ένταση και συγκίνηση σελίδες του βιβλίου, ο αναγνώστης ζει εικόνες μοναδικές, συμμετέχει στον πόνο και την αγωνία και συμπάσχει σε κάθε παράλογο διασυρμό και εξευτελισμό του ανθρώπου.
Λαμπερές ηλιαχτίδες στη μαύρη καταχνιά της φτώχειας, της αδικίας και της απάνθρωπης μεταχείρισης, η αγάπη, η αξιοπρέπεια και η ενότητα της οικογένειας, που παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα, τιμώντας ευλαβικά τη μνήμη του... 

Η Μαρία Δαμανάκη μιλάει για το βιβλίο.....

«Ο κουμπάρος με τα οκτώ παιδιά» είναι στα δικά μου μάτια μια παράδοξη, όσο και αναπάντεχη ιστορική μαρτυρία με μυθιστορηματική διάσταση. Χρησιμοποιώ τον όρο μαρτυρία γιατί ο ίδιος ο συγγραφέας βεβαιώνει πως πρόκειται για μια πέρα για πέρα αληθινή ιστορία που τη συνέθεσε από όσα στον ίδιο αφηγήθηκαν οι απόγονοι του κεντρικού προσώπου της αφήγησης, του κυρ. Βαγγέλη.

Στην ουσία πρόκειται για την προσωπική και οικογενειακή ιστορία ενός προσώπου, του κυρ Βαγγέλη, που έζησε από το 1890 έως το 1969 , τα περισσότερα χρόνια της ζωής του στην Κηφισιά. Ωστόσο, δεν αποτελεί μια βιογραφική αποτύπωση της ζωής ενός πολίτη που έστω συνδυάζει και μια ιστορική και ηθογραφική καταγραφή κάποιων γεγονότων. Αποκτά μυθιστορηματική διάσταση εξ΄αιτίας μιας πραγματικής παραδοξολογίας. Ενώ η ζωή του κεντρικού προσώπου θα μπορούσε να είναι μια κοινή ζωή ενός οποιουδήποτε βιοπαλαιστή της εποχής στα δύσκολα χρόνια των αρχών του αιώνα και των περιπετειών που ακολούθησαν, η ζωή του κυρ Βαγγέλη είναι απολύτως ξεχωριστή και μάλιστα χωρίς ο ίδιος να το έχει επιδιώξει ποτέ.Τα τραύματα στη ζωή του κυρ Βαγγέλη και της οικογένειάς του, διευρύνονται και επιχειρούν να αποτυπώσουν τα χαρακτηριστικά μιας εποχής, όπου οι πολίτες καταγράφονταν σε κατηγορίες και το μέλλον των ίδιων και των παιδιών τους ήταν εξ΄αρχης υπονομευμένο από τις πολιτικές τους επιλογές ή ακόμη χειρότερα ακόμη και από τυχαία περιστατικά.Το κείμενο του Βασίλη Πέρρου έχει δημοκρατική πνοή, ωστόσο αρνείται να μπει στα πολιτικά πάθη της εποχής του. Θα έλεγα ό,τι περισσότερο εκφράζει μια ματαιότητα, όσο και απογοήτευση. Τα πολιτικά πάθη δεν τον συγκινούν ή δεν συγκινούν τον ήρωά του, όσο κι΄αν τα κουβεντιάζει στην ταβέρνα. Αντίθετα, αξίες όπως η φιλία, η συγγένεια, η αφοσίωση, η εργατικότητα, η υποχρέωση απέναντι στην οικογένεια βρίσκονται ψηλά στην κλίμακα αξιών. Το κείμενο κυλά γρήγορα, με στρωτά ελληνικά και μια ειλικρίνεια που δεν ανέχεται επιτηδεύσεις.
Εύχομαι στο Βασίλη Πέρρο και το βιβλίο του, καλό ταξίδι στον κόσμο των γραμμάτων και στους αναγνώστες του καλό διάβασμα.

Share