Τάσος Σπύρου Αλιφέρης



την Τήλο αγναντεύεις...

Τάσος Σπύρου Αλιφέρης...το πιο μακρύ ταξίδι

Ήταν μια τυχαία συνάντηση. Φαινόταν μελαγχολική, ντυμένη στα χρώματα του φθινοπωριάτικου απογεύματος με ζωγραφισμένη στο πρόσωπο τη θλίψη, την απογοήτευση από την εγκατάλειψη. Στοιχεία καθόλου ελκυστικά που να είναι ικανά να προκαλέσουν αυτό που πολλές φορές λέγεται «συνέβη με την πρώτη ματιά».
Ούτως εχόντων των πραγμάτων και για να μην πολυλογούμε, εκείνο που θα περίμενε κανείς, θα ήταν να είναι η πρώτη και τελευταία συνάντηση.
Το πρόβλημα, όμως, υπήρχε, γιατί για ένα, έστω και μικρό χρονικό διάστημα, θα έπρεπε να ζήσω μαζί της.
Η ομορφιά της ήταν αναμφισβήτητη, όλοι το παραδέχονται μα με φόβιζε η άβυσσος της απελπισίας της.
Η γλύκα της ηρεμίας της και της καλοσύνης, είναι ένα γιατρικό για όποια πληγή της ζωής, μα πως αντέχεται η πικρή γεύση από την αγριότητα της εγκατάλειψης;
Άρχισε όμως, σιγά-σιγά να διαφαίνεται μια ελπίδα, έστω απλής συμβίωσης και ότι όλα αυτά τα εμπόδια ήταν, όπως και τις περισσότερες φορές συμβαίνει, θέμα συνεννόησης.
Η ανεύρεση ενός κώδικα επαφής, που μας περνάει από τη μάθηση στη γνώση και την επίγνωση και διαλύει τέτοιους είδους παρεξηγήσεις. Έφτανε απλά εγώ να αποδείξω ότι δεν είχα καμιά σχέση ούτε συμφωνούσα με ιδέες και πρακτικές σαν και αυτές που την είχαν κάνει να μην μπορεί να φαίνεται αυτό που είναι και εκείνη να αποδείξει ότι όλα αυτά, η σκόνη της απόγνωσης, της απελπισίας, της σκληρότητας και της θλίψης που την κάλυπτε, είναι δυνατό, με ένα απλό τίναγμα, να εξαφανιστεί.
Μέχρι που να γίνει αυτό, πέρασε ένα μονότονο φθινόπωρο και ένας απελπιστικός χειμώνας της ζωής μου, ώσπου ένα πρωί ξύπνησα και την είδα απαλλαγμένη από όλη αυτή τη μούχλα που την κατάτρωγε, αστραφτερή! Πανέμορφη! Μέσα σε ένα κάτασπρο φόρεμα κεντημένο με το πράσινο της ελπίδας.
Δεν είναι απλά η άνοιξη της ζωής μου αλλά η άνοιξη της ύπαρξης μου. Υπήρχε ο φόβος της τρέλας από ομορφιά, του παράλογου από το πάθος, ο κίνδυνος δηλαδή, της ουσιαστικής ζωής, την ένταση της οποίας είναι δύσκολο να αντέξει κάνεις για πολύ.
Τα δώρα της πλούσια και κάθε είδους, αλλά που αρμόζουν σε αυτές τις περιπτώσεις… λουλούδια και όχι ψεύτικα ή σχεδόν ψεύτικα, όλα πανέμορφα με μια ξεχωριστή ευωδιά το καθένα τους.
Και εγώ από τη μεριά μου έκανα ότι μπορούσα για να της προσφέρω, όπως ήταν φυσικό, λουλούδια, πολλά λουλούδια.
Έτσι, φτάσαμε στο καλοκαίρι, όπου απαλλαγμένη από τη φορεσιά του χειμώνα και λουσμένη από τον έρωτα, έδειχνε όλη και σε όλους την απέραντη απόκρυφη ομορφιά της.
Τότε είχε και άλλες γνωριμίες, κάθε μία από τις οποίες ήταν μια παράφορη αγάπη γιʼ αυτήν και την ομορφιά της.
Δε ζηλεύω όμως καθόλου. Η Τήλος είναι τόσο όμορφη, που αξίζει να αγαπιέται από όλους.

Τι είδαν σε αυτόν τον Άνθρωπο !!;;........οι άνθρωποι της Τήλου που τόσο τον αγάπησαν και τους αγάπησε !!!
Έναν νεαρό γιατρό με ένα πάθος !! Την αστέρευτη προσφορά σε όλους!!
Έναν οραματιστή για τη ζωή κ την ανάπτυξη !!!
Έναν απάνθρωπο που βρισκόταν δίπλα σου από το πουθενά βοηθώντας οποιωνδήποτε χωρίς να του το ζητάς!!
Ένα παιδί που γινόταν ένα με τα παιδιά !!
Έναν φίλο συμπαραστάτη κ συναγωνιστή στα προβλήματα της ζωής!!!
Έναν δήμαρχο που αγωνίστηκε για το τόπο που υπηρετούσε !!
Έναν άνθρωπο που πονούσε όταν πονέσεις !!!
Έναν άνθρωπο που ήταν κοντά κ στη χαρά κ στη λύπη σου !!!
Έναν ταπεινό άνθρωπο με τεράστιο ανάστημα ψυχής!!!
ΟΛΟΙ ΛΟΙΠΟΝ ΕΧΟΥΜΕ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΟΥ !!!
Για όλους μας έδωσε.... και δε ζήτησε!!!!!!
Στους παππούδες μας ,στους γονείς μας ,σε εμάς , στα παιδιά μας
στάθηκε σαν γιατρός ,σαν φίλος, σαν ΑΝΘΡΩΠΟΣ !!!!!
Άλλοι τον αγάπησαν , άλλοι ίσως όχι ..... εκείνος όμως δε ξεχώρισε ΚΑΝΕΝΑΝ !!!

ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ ΛΟΙΠΟΝ θα μένει κοντά μας !!!!!!

 

Δεν έκανε ταξίδια μακρινά τα χρόνια του είχαν ρίζα ήταν δέντρα που τα ντύσε με φύλα η καρδιά...
Οι φίλοι του φεγγάρια ήταν νησιά που δίψασε η καρδιά του να τα ψάξει.....
Το πιο μακρύ ταξίδι του.............

έτσι σε θυμάμαι βράδυ στην Τήλο

Την Άνοιξη περίμενες για να πάρεις τον δρόμο τον μακρύ

δεν είναι τυχαίο....

γιατί στους ανθρώπους σου,στον τόπο σου 

και σε όσους σε γνώρισαν

την Άνοιξη έφερες.

Και εκεί που πας την Άνοιξη θα φέρεις 

όλα από ψηλά θα τα κοιτάς

ένα αστέρι στον ουρανό,

που πάντα φωτεινό θα μένει

έτσι θέλω να σε θυμάμαι

Καλό Ταξίδι Τάσο

Α.Μαργαρίτη

Share