Νεοέλληνες και μέλισσες δυο αντίθετες εικόνες......

Μέλισσες καὶ Ἕλληνες
Γράφει ο Δημήτρης Κιτσίκης


Ἐντύπωση προκαλεῖ ἡ ἀπὸ χιλιάδες χρόνια προσήλωση τῶν Ἑλλήνων στὴν ζωὴ τῶν μελισσῶν μὲ πλῆθος Ἑλλήνων ἐπαγγελματικῶν ἀλλὰ καὶ ἐρασιτεχνικῶν μελισσοκόμων. Γιατί αὐτὴ ἡ ἀγάπη, πολὺ μεγαλύτερη ἀπὸ τὸ ἐνδιαφέρον ποὺ δείχνουν ἄλλοι λαοί γιὰ τὶς μέλισσες.

Στὰ ἀρχαῖα γραπτά, οἱ ἀναφορὲς στὶς μέλισσες καὶ τὸ ἐξαίσιο μέλι ποὺ παράγουν εἶναι πολλές. Ἀλλὰ καὶ στὴν νεώτερη ἱστορία, ἀκόμη καὶ ἀντάρτες πόλεων, ἀναρχικοὶ καὶ ἐλεύθερα πνεύματα ἀσχολοῦνται ὡς μελισσοκόμοι μὲ τὴν κοινωνία τῶν μελισσῶν. Διότι οἱ μέλισσες εἶναι ἱερές. Εἶναι τόσο ἀγνές, σὰν τὸ μέλι ποὺ παράγουν, ὥστε ἐὰν ἡ ἑλληνικὴ κοινωνία μὲ τὴν ὁποία συμπλέουν χάσῃ τὴν σωστή της κατεύθυνση έξαφανίζονται.

Εἶναι γνωστὸ ὅτι αὐτὸ ποὺ προκαλεῖ τὸν θαυμασμὸ στὸν τρόπο ζωῆς τῶν μελισσῶν εἶναι ἡ ἐντυπωσιακὴ ὀργάνωσή τους καὶ ἡ προσήλωσή τους στὸ κοινὸ συμφέρον, θυσιάζοντας τὴν ἀτομική τους εὐημερία πρὸς χάριν τοῦ συνόλου. Κινοῦνται ἀκατάπαυστα, ὑπὸ ἀπόλυτο μοναρχικὸ πολίτευμα, μὲ ἀπόλυτα πειθαρχημένο στρατό, ἐργαζόμενοι ὡς ἀξιοθαύμαστοι ἐργάτες, μακριὰ ἀπὸ γραφεῖα, δημοσίους ὑπαλλήλους , γραφειοκρατία καὶ νυκτερινὲς ταβέρνες καὶ σκυλάδικα.
Ἡ μἐλισσα εἶναι ἀπολύτως ὑπεύθυνη καὶ ποτὲ δὲν δείχνει τὴν ἀνεύθυνη αὐτὴ συμπεριφορὰ πὼς ποτὲ δὲν φταίει ἀλλὰ πάντα οἱ ἄλλοι. Ἡ μέλισσα εἶναι πάντα ὑπεύθυνη γιὰ τὰ πάντα καὶ ὡς τέκνο τοῦ Θεοῦ ἐξομολογεῖται συνεχῶς γιὰ τὶς πράξεις της καὶ δέχεται νὰ τιμωρηθῇ γιὰ οἱοδήποτε λάθος της.

Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ μέλισσα εἶναι τὸ ἀκριβῶς ἀντίθετο τοῦ Ἕλληνος. 

Ὄχι ὅτι ὁ Ἕλλην εἶναι ἀναρχικός. Κάθε ἄλλο. Ἡ θέσις του παραμένει «καλύτερα μιᾶς ὥρας ταβέρνας παρὰ σαράντα χρόνια σκυμμένος στὸ γραφεῖο». Ἐπειδὴ ἡ φτώχεια θέλει καλοπέραση. Ποτὲ μὰ ποτὲ δὲν φταίει γιὰ αὐτὰ ποὺ τοῦ συμβαίνουν. Χρησιμοποιεῖ μία γλῶσσα περίεργη γεμάτη ἀπὸ «θά, θά, θά» ἀπό «πότε; Σύντομα», δρᾷ πάντα τὴν τελευταία στιγμὴ καὶ τσαπατσούλικα, ἀναφωνῶντας «Ἔ! Καὶ τί ἔγινε δηλαδή;» Εἶναι πάντα πνιγμένος στὴν δουλειὰ χωρὶς ποτὲ νὰ γνωρίζῃ γιατί. Τρέχει καὶ δὲν φτάνει.

Ἡ Ἑλλὰς δὲν γνωρίζει τὶ σημαίνει κοινωνία. Εἶναι ἡ χώρα μὲ τὰ περισσότερα κινητὰ διότι ὁλόκληρος ὁ λαὸς κινεῖται ἀκατάπαυστα ἔχοντας τὴν ψευδαίσθηση ὅτι κάτι κάνει. Πολλοὶ δηλώνουν ὅτι θὰ ἤθελαν νὰ γράψουν σωστὰ ἑλληνικά, δηλαδὴ πολυτονικὰ καὶ ὄχι ἀλὰ Κριαρᾶ, ἀλλὰ δὲν ἠμποροῦν νὰ βάλουν τὸν κῶλο τους σὲ καρέκλα γιὰ νὰ τὰ μάθουν διότι βεβαίως φταίει ἡ ἀθλία τεχνολογία, ὄχι αὐτοί. Ὁ ὑπολογιστής τους ὅπως καὶ τὸ μυαλό τους εἶναι κινητός. Δὲν δύνανται νὰ καταλάβουν τὴν ῥήση τοῦ στρατηγοῦ ντὲ Γκώλ, ὅτι ὅ,τιδήποτε προφορικὸ δὲν μετρᾷ, τὸ τηλέφωνο δὲν μετρᾷ, μόνον τὰ γραπτὰ παραμένουν. Πάρε με τηλέφωνο, σοῦ λένε, διότι ἐὰν γράψῃς δὲν σοῦ ἀπαντοῦν ἐπειδὴ δὲν προφθάνουν νὰ γράψουν σωστὲς φράσεις.

Στὸ τραγούδι καὶ στὸν χορὸ ὁ Ἕλλην εἶναι ἄφθαστος σὲ ὅλην τὴν Εὐρώπη. Ὁ Καραγκιόζης εἶναι τὸ πρότυπό του, ἰδίως στὶς χρηματικὲς συναλλαγές, γι αὐτὸ καὶ μὴν τολμήσῃ κανεὶς νὰ ἰσχυρισθῇ ὅτι ὁ Καραγκιόζης εἶναι Τοῦρκος. Παρὰ ταῦτα, ἄν καὶ χιλιάδες ἑλληνικὰ ἐπώνυμα φέρουν τὴν ὀνομασία Καραγκιόζης, ἐὰν τολμήσῃ κανεὶς νὰ σὲ ἀποκαλέσῃ καραγκιόζη θὰ φάγῃ γροθιά.

Μετὰ τὸν Ἀριστοφάνη, ὁ Χάρρυ Κλύνν εἶναι ὁ γελωτοποιὸς ποὺ περιέγραψε εἰς βάθος τὸν Ἕλληνα ποὺ τρέχει καὶ δὲν φθάνει. Καημένε Ἕλληνα! Μήπως κάποτε θὰ χρειασθῇ νὰ σοῦ ἐπιβληθῇ σπαρτιατικὴ πειθαρχία μελισσῶν; Ἤ μήπως οἱ Σπαρτιᾶτες δὲν ἦσαν Ἕλληνες ἀλλὰ Ἰσραηλινοί;

πηγη

Share