Ότι είμαι αγράμματος και δεν μπορώ να βαστήσω ταχτική σειρά 'σ ταγραφόμενα, και...τότε φωτίζεται και ο αναγνώστης.Μπαίνοντας εις αυτό το έργον καιακολουθώντας ναγράφω...........(Μακρυγιάννης).......να γράφω δικά μου, να γράφω δικά σας, να γράφω και ξένα. Οπιανού και νάναι πάλι εγώ θα γράφω, ακόμα και αν δε μου αρέσουν αυτά που έχετε γραμμένα, απλά γιατί αρέσουν σε σας που τα γράψατε και σε σας που τα βλέπετε, κι αν σας πικράνω μη λησμονάτε τα λόγια του George Orwell ….. εάν σημαίνει κάτι τέλος πάντων η Ελευθερία, σημαίνει το δικαίωμα του να λες στους ανθρώπους αυτά που δεν θέλουν να ακούσουν.
Κυριακή 24 Ιανουαρίου 2016
Το απάνθρωπο μυστικό ενός σπουδαίου ηθοποιού
Ήταν ένας από εκείνους τους ηθοποιούς που κουβαλάμε μέσα μας, τους ωραίους ρολίστες των ελληνικών ταινιών.
Ο Παπαγιαννόπουλος, ο Διανέλλος, o Παντελής Ζερβός. Με την υποκριτική, σα να μην έπαιζαν, με την συγκίνηση, το βούρκωμα, την συντριβή, να συναντιούνται στα ιδία, όλο ρυτίδες πρόσωπα με την χαρά, την ανακούφιση, το αστείο. Παπάδες, μπαμπάδες κυρίως, βαρκάρηδες, μέλη της εργατικής συνήθως, τάξης. Δεύτεροι ρόλοι, σου λέει, που όμως ακόμα, αν πέσεις πάνω σε ταινία τους, κολλάς και θαυμάζεις, εκείνη την δεξιοτεχνία να ανακλούν συναισθήματα και να στα δείχνουν φτιάχνοντας χαρακτήρες και ζωές, που μοιάζουν αβίαστοι και απλοί κι ας έχουν τόνους δουλειάς από πίσω. Ηθοποιοί! Και τέχνη τους, λατρεμένη, όσο διαρκεί η γενιά τους. Ερμηνευτές με τα σώματα τους, να κάνεις έτσι και να, να μπορείς να αγγίξεις τον άνθρωπο και την τέχνη του! Ο Παντελής Ζερβός πέθαινε 22 Ιανουαρίου, έχοντας ζήσει πριν μια ζωή με σπουδαίους ρόλους στο θέατρο, πολλές ταινίες, εξαιρετικές επιτυχίες, αποθεώσεις στην Επίδαυρο και στη κυψέλη του Θεάτρου Τέχνης, που άλλαξε το θέατρο στη χώρα. «Ο Χρόνος τα παίρνει στο τέλος όλα, είτε μας αρέσει, είτε όχι» γράφει ο Στίβεν Κινγκ. Όλα; Όχι η προσπάθεια του εξορκισμού του με την ανάμνηση και άμα πιάσει, έπιασε…
Ο Παπαγιαννόπουλος, ο Διανέλλος, o Παντελής Ζερβός. Με την υποκριτική, σα να μην έπαιζαν, με την συγκίνηση, το βούρκωμα, την συντριβή, να συναντιούνται στα ιδία, όλο ρυτίδες πρόσωπα με την χαρά, την ανακούφιση, το αστείο. Παπάδες, μπαμπάδες κυρίως, βαρκάρηδες, μέλη της εργατικής συνήθως, τάξης. Δεύτεροι ρόλοι, σου λέει, που όμως ακόμα, αν πέσεις πάνω σε ταινία τους, κολλάς και θαυμάζεις, εκείνη την δεξιοτεχνία να ανακλούν συναισθήματα και να στα δείχνουν φτιάχνοντας χαρακτήρες και ζωές, που μοιάζουν αβίαστοι και απλοί κι ας έχουν τόνους δουλειάς από πίσω. Ηθοποιοί! Και τέχνη τους, λατρεμένη, όσο διαρκεί η γενιά τους. Ερμηνευτές με τα σώματα τους, να κάνεις έτσι και να, να μπορείς να αγγίξεις τον άνθρωπο και την τέχνη του! Ο Παντελής Ζερβός πέθαινε 22 Ιανουαρίου, έχοντας ζήσει πριν μια ζωή με σπουδαίους ρόλους στο θέατρο, πολλές ταινίες, εξαιρετικές επιτυχίες, αποθεώσεις στην Επίδαυρο και στη κυψέλη του Θεάτρου Τέχνης, που άλλαξε το θέατρο στη χώρα. «Ο Χρόνος τα παίρνει στο τέλος όλα, είτε μας αρέσει, είτε όχι» γράφει ο Στίβεν Κινγκ. Όλα; Όχι η προσπάθεια του εξορκισμού του με την ανάμνηση και άμα πιάσει, έπιασε…
Περισσότερα δείτε στο άρθρο της Αλεξάνδρας Τσόλκα που θα σας συγκλονισει .......εδώ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ