Το μίσος του ευεργετηθέντα!

Το ελληνικό έθνος όταν ξεσηκώθηκε για να απελευθερωθεί αποφάσισε να παίξει το παιχνίδι του θανάτου και της ελευθερίας έως το τέλος. Οι οπλαρχηγοί με όσους τους ακολούθησαν έπραξαν τα δέοντα για να μην υπάρξει ούτε επιστροφή, ούτε συγχώρεση. Δεν ήταν πολλοί όταν ξεκίνησαν, όμως έγιναν πολλοί όταν τελείωσε το πρώτο σκέλος του αγώνα, συν το ότι απέκτησαν κι ένα μικρό κράτος για να προστατευθούν. Όμως ποτέ δεν ξέχασαν ότι το έθνος αυτό εκτεινόταν και σε τμήματα της παραπαίουσας Οθωμανικής αυτοκρατορίας που δεν είχαν απελευθερωθεί. Μέσα στο κράτος αυτό δεν υπήρχαν μόνο Έλληνες. Το γνώριζαν πολύ καλά αυτοί που ξεκίνησαν τον αγώνα παρόλα αυτά με πολλούς κόπους και χύνοντας το αίμα τους δημιούργησαν αυτό το κράτος και συμπεριέλαβαν στο έθνος αυτό κι εκείνους τους λίγους που είτε δεν ανήκαν, είτε ανήκαν κατά το ήμισυ.

Όμως ο Θεός έχει υπογράψει την απελευθέρωση του γένους και δεν παίρνει την υπογραφή του πίσω. 

Γι’ αυτό και κάθε φορά που το έθνος, μαζί με το κράτος που το προστάτευε, απειλούνταν από εξωτερικούς και εσωτερικούς εχθρούς, αυτό πολλαπλασίαζε τα εδάφη του και τον πληθυσμό του. Αυτή την υπογραφή θα έπρεπε κάποιοι να τη θυμούνται, όμως ξεχνούν κάθε φορά και ξανά επιτίθενται. Ίσως γιατί πραγματοποιούν άθελά τους το θέλημα του Θεού.
Κάθε φορά που επεκτείνονταν τα σύνορα, πάντα με αγώνα, συμπεριλαμβάνονταν στο κράτος πληθυσμοί που ίσως να μην ήταν Έλληνες ή ίσως να μην γνώριζαν ότι ήταν Έλληνες. Βλέπετε μια αυτοκρατορία σαν την Οθωμανική για να επιβιώσει αποκοιμίζει στους κακτηθέντες την εθνική τους συνείδηση. Ποια συνείδηση θα μπορούσαν έχουν αγράμματοι κάτοικοι της υπαίθρου; Γνώριζαν όμως ότι ήταν διαφορετικοί κι ότι τους άξιζε να είναι ελεύθεροι. Οι ονομασίες που είχαν οι Έλληνες χάρη στην ιδιότητά τους ή στον τόπο που κατοικούσαν δεν υποδήλωναν εθνολογική διαφορετικότητα. 

Το γένος παρέμενε ένα.
Δεν μας ενδιαφέρουν πιστοποιητικά καθαρότητας. Αυτά τα θέλουν οι χαμερπείς, μη χάσουν κανένα λέπι. Για τον Ελληνισμό οι άνθρωποι δεν είναι προϊόντα για να χρειάζονται σφραγίδες γνησιότητας. Άλλωστε μετά από διακόσια σχεδόν χρόνια από την απαρχή του Αγώνα, ή έστω μετά από ενενήντα χρόνια μετά την Μικρασιατική καταστροφή και την Γενοκτονία των Ελλήνων της Μικράς Ασίας με τις μετακινήσεις πληθυσμών και γάμων ανάμεσά τους, όλοι πλέον έχουν ελληνικό αίμα. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν μη Έλληνες μέσα στον Ελληνικό χώρο. Υπάρχουν. Ακριβώς επειδή οι Έλληνες δεν υπήρξαν ποτέ σφαγείς. Αγωνιστές ναι, πολεμιστές ναι, κατακτητές ναι, εξανθρωπιστές και φορείς πολιτισμού ακόμη κι όταν δεν ήξεραν να γράφουν το όνομά τους ναι. Όμως ποτέ σφαγείς. Γι’ αυτό και υπάρχουν ακόμη χώρες μακρινές στα βάθη της Ανατολής που το πιο σημαντικό γεγονός της ιστορίας τους ήταν η κατάκτησή τους από τους Έλληνες.
Εάν οι Έλληνες ήταν σφαγείς δεν θα δημιουργούσαν γλώσσες για τους βάρβαρους που τους επιτίθενταν από όλα τα σημεία του ορίζοντα για να τους εξανθρωπίσουν. Γλώσσες δικές τους. Δεν τους επέβαλαν τη δική τους την Ελληνική, ενώ θα μπορούσαν. Εάν ήταν σφαγείς δεν θα τους μάθαιναν να γράφουν και να διαβάζουν, δεν θα τους βάπτιζαν και δεν θα τους δέχονταν εντός της αυτοκρατορίας τους. Ακόμη κι όταν τους τιμωρούσαν, το έκαναν επειδή εκείνοι, αχάριστοι ως ευεργετηθέντες, επιτίθενταν σε Ελληνικούς πληθυσμούς.

Ποιοι είναι λοιπόν οι σφαγείς; 

Αυτοί που δημιούργησαν αλφάβητα και γλώσσες για τα εκατομμύρια των Ευρωπαίων και όχι μόνο, για να έχουν σήμερα γλώσσα για να απειλούν με πτώχευση και διαμελισμό την Ελλάδα; Είναι οι Έλληνες σφαγείς που αφήνουν εντός του Ελληνικού χώρου να ζουν εδώ και διακόσια χρόνια μη Έλληνες, τους έχουν δώσει το αξίωμα και την τιμή του να λέγεσαι Έλληνας, να μορφώνουν τα παιδιά τους με Ελληνική παιδεία, να καρπώνονται κοινωνικές παροχές και να αποκτούν περιουσίες και ιδιοκτησία εντός της προστασίας αυτού του κράτους, που με αίμα άλλων έχει δημιουργηθεί; Και ως αντάλλαγμα για ότι τους έχει δώσει αυτό το έθνος και κράτος, ακόμη και την υπόστασή τους, επιτίθενται και ενεργούν εχθρικά απέναντι και στα δυο με αστείρευτο μίσος. 

Γιατί;
Είναι πολύ απλό. Επειδή γνωρίζουν ότι μειονεκτούν. Επειδή οι δικοί τους πρόγονοι δεν λάξευσαν ποτέ με γιγάντια χέρια βράχους μεγαλύτερους από το ύψος τους για να κτίσουν κυκλώπεια τείχη. Επειδή οι πρόγονοί τους δεν άφησαν πίσω τους δαντελοσκαλισμένα μάρμαρα, δεν χάραξαν ποτέ γράμματα φερμένα από τα αστέρια. Επειδή, ακόμη και σήμερα δεν μπορούν να δημιουργήσουν τίποτα, παρά μόνο κλέβουν, παραποιούν και προσπαθούν να αλλοιώσουν παγκόσμιας αναγνώρισης αλήθειες, επειδή ζουν μέσα στο ψέμα που τους πληρώνουν κάποιοι να πουν. Μόνο ένας ηλίθιος ή ένας πράκτορας θα προτιμούσε να λέγεται σκοπιανός ή σλαβομακεδόνας αντί για Έλληνας. 

Ανύπαρκτος αντί για αιώνιος.
Οι πρόγονοί τους, όπως κι αυτοί σήμερα είναι απλοί πελεκητές που έχουν το θράσος να αποκαλούν τους εαυτούς τους λιθοξόους, τέχνη που οι Έλληνες τους έμαθαν. Πρόγονοί τους είναι τα υπολείμματα των βαλκανίων και μιας αυτοκρατορίας που δεν υπάρχει πια και με την τελευταία της αναλαμπή ζητά φλόγες που δεν μπορεί να ανάψει. Δεν έχουν υπόσταση ούτε φυλετική, ούτε εθνολογική. Υπάρχουν σήμερα επειδή το επέτρεψαν οι δικοί μας πρόγονοι, οι Έλληνες, που τους επέτρεψαν να ζήσουν, ακριβώς επειδή δεν ήταν σφαγείς, παρά μόνο απελευθερωτές. Επειδή τους λυπήθηκαν, αφού μετά τις ανταλλαγές πληθυσμών ήταν τόσοι λίγοι και αξιοθρήνητοι που τους άφησαν εντός των συνόρων της Ελλάδας. Νομίζουν ότι δεν γνωρίζουμε ότι δεν είναι Έλληνες. Νομίζουν ότι δεν γνωρίζουμε ότι προσπαθούν να πείσουν άλλα κύτταρα του γένους ότι δεν είναι Έλληνες. Νομίζουν ότι δεν γνωρίζουμε από πού εκπορεύεται αυτό το μίσος. Είναι το μίσος του ευεργετηθέντα που χρωστάει τα πάντα στους Έλληνες και μειονεκτεί στα πάντα απέναντί τους.
Αυτοί λοιπόν που αποκαλούν εαυτούς λιθοξόους, καλά θα κάνουν να σιγήσουν, γιατί δεν είναι παρά μόνο άτεχνοι πελεκητές. Όπως οι καλικάντζαροι που πελεκούν μέχρι τα Θεοφάνια. Που ορμώνται από τα συμπλέγματά τους, γράφουν και πράττουν από τη δημιουργία ενός κράτους που παρακαλούσε στην απαρχή του να κατακτηθεί από τους Έλληνες γιατί πεινούσε. Και τώρα ζει από τις Ελληνικές επιχειρήσεις και την παραγωγή ναρκωτικών. Ένα κράτος που εμπεριέχει τα υπολείμματα των βαλκανικών χωρών και δεν δημιουργήθηκε από ένα έθνος, αλλά από την αμέλεια και τον δισταγμό των διπλανών χωρών και αυτεξούσιων εθνών γύρω τους να προσαρτήσουν τα εδάφη του στα δικά τους. Επειδή δεν τους ήθελαν κι επειδή δεν ήθελαν μπελάδες στο κεφάλι τους.
Και τώρα υπάρχουν κάποιοι που είναι τόσο ηλίθιοι και γι’ αυτό δεν είναι πάρα κακότεχνοι πελεκητές, που δεν σέβονται, ούτε καν έχουν την διάνοια να αναγνωρίσουν τα πλεονεκτήματα της Ελληνικής τους ταυτότητας που χάρη στην επιείκεια των Ελλήνων διαθέτουν και θέλουν μια άλλη που δεν αξίζει τίποτα. Που γλύφουν σαν τα ψωριάρικα σκυλιά μετά από μισό αιώνα σχεδόν τις πληγές τους από το ξύλο που έφαγαν μικροί για την ανικανότητά τους να μάθουν μια ανώτερη από τα γονίδια τους γλώσσα. Από ένα κράτος που ίσως, εάν όχι σίγουρα, με αυτά που κάνει μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια θα διαλυθεί. Πόσο ανόητος μπορεί να είναι ένας τέτοιος άνθρωπος;
Αυτοί λοιπόν οι άτεχνοι πελεκητές, καλά θα κάνουν να σιωπούν. Καθώς η Ελλάδα είναι σε κρίση. Κι όταν συμβαίνει αυτό η οργή του Θεού δημιουργεί βοή, βροντή και κεραυνό που καίει τα σπαρτά. Είναι πολύ εύκολο να ρίχνεις χαλίκια σε ένα γίγαντα όταν εκείνος είναι αλυσοδεμένος από αυτούς τους ίδιους χαμερπείς που υποτίθεται ότι θα τον προστάτευαν. Όμως οι πελεκητές θα πρέπει να γνωρίζουν, ότι ο γίγαντας με τα χαλίκια τους το μόνο που παθαίνει είναι φαγούρα κι ενόχληση. Να μην ξεχνούν ότι ο γίγαντας αυτός έχει σπάσει αλυσίδες και δεσμά τόσες πολλές φορές στο παρελθόν, φτιαγμένα ακόμη κι από θεούς. Κι όταν σύντομα σπάσει και τα σημερινά, ίσως να μην είναι τόσο επιεικής, όσο τις προηγούμενες φορές.

πηγη

Share