Ποιοί κυβερνούν την Ελλάδα;

Το κείμενο είναι του  Αθανάσιου Στριγά -Αθήνα -Οκτώβριος 1994 αλλά επίκαιρο όσο ποτέ..!

«Πώς είναι δυνατόν τα Παγκόσμια Κέντρα Αποφάσεων να κατευθύνουν την ψήφο των λαών, έτσι ώστε να εκλέγεται ο πολιτικός εκέινος που εκείνοι έχουν επιλέξει για πρωθυπουργό και μαζί του ολόκληρο το κόμμα.
Το ζήτημα είναι περίπλοκο απλό στην εφαρμογή του, ώστε να φέρει εκείνο ή το άλλο αποτέλεσμα που τα Παγκόσμια Κέντρα επιθυμούν.
Πρίν δώσω μια σχηματικά απλουστευμένη απάντηση,θα θυμίσω κάποιο γεγονός που ασφαλώς θυμούνται όλοι οι Έλληνες: υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Κλίντον είναι ο Γουώρρεν Κρίστοφερ………………
Την άνοιξη του 1993 βρέθηκε στην Ελλάδα για συνομιλίες με την κυβέρνηση Μητσοτάκη. Μετά τις συνομιλίες που είχε με τον Έλληνα ομόλογό του καθώς και τον τότε πρωθυπουργό , Μητσοτάκη, επιστρέφοντας στις ΗΠΑ, έκανε την εξής (καταπληκτική για πολλούς) δήλωση: {Τον Οκτώβριο στην Ελλάδα θα γίνουν εκλογές…}.
Καί τον Οκτώβριο έγιναν εκλογές. Όχι το Νοέμβριο ούτε το Δεκέμβριο….Τον Οκτώβριο, όπως διέταξε ο Κρίστοφερ.
Βέβαια ο Κρίστοφερ δεν είναι κάποιος τυχαίος υπουργός της αμερικανικής κυβέρνησης. Είναι τακτικό μέλος της Τριμερούς Επιτροπής και ανήκει στην ομάδα εκείνη που ακολουθεί τη γραμμή της αναχαίτισης. Η παραπάνω φράση του Κρίστοφερ που προανάγγειλε εκλογές και πραγματοποιήθηκαν, ήταν το εναρκτήριο σφύριγμα για τον Α. Παπάνδρέου, που περίμενε το σύνθημα αυτό.
Ποιός ξένος υπουργός έχει το δικαίωμα να καθορίζει πότε θα γίνουν εκλογές σε μιά χώρα; Κανείς.Μόνο Αμερικανός θα έκανε κάτι τέτοιο, όταν θα είχε την άδεια να το κάνει…όχι από την κυβέρνηση του (διορισμένη είναι κι εκείνη), αλλά από ένα Παγκόσμιο Κέντρο ή και από τα δυο…όταν αυτά βρίσκονται για κάποιο συγκεκριμένο ζήτημα σε συμφωνία…
-Αλλά ας επανέλθω στη σχηματικά απλουστευμένη απάντηση του ζητούμενου: πώς επιβάλλουν τα Κέντρα  ή το Κέντρο τις δικές τους επιθυμίες.
Κατ΄ αρχάς ειδοποιείται ο πρωθυπουργός (και ορισμένα υψηλόβαθμα στελέχη) που κυβερνάει τη χώρα, ότι πρέπει να ….χάσει τις επικείμενες εκλογές…Από ποιούς ειδοποιείται;
Μα από εκείνη την ομάδα εκείνου ή του άλλου Κέντρου που στήριζε την εκλογή του. Από εκείνη τη στιγμή κάνει τα πάντα για να χάσει.
Θυμηθείτε τον κ. Μητσοτάκη και τον Γ. Ράλλη. Ενήργησαν με πλήρη ηττoπάθεια στην (πράσινη πλημμυρίδα)..
Θα αναρωτιέστε τώρα, κι αν δεν υπακούσει; Κι αν παρ΄ όλα αυτά εκλεγεί; Ε….λοιπόν αυτό δεν θα το κάνει .
Αν το αποτολμήσει, τότε τα Παγκόσμια Κέντρα ενωμένα και πανίσχυρα θα {εργαστούν} για να ακολουθήσει η πτώση του, η οποία θα είναι τρομακτική.
Για παράδειγμα, θα φύγουν στελέχη, θα αποκαλυφθούν {σκάνδαλα} από το στενό του περιβάλλον ή και για τον ίδιο, χρηματισμοί του, γεγονότα αληθινά ή όχι….
Με δυό λόγια, θα είναι αδύνατο να κυβερνήσει, αφού το πρώτο πράγμα που θα κάνουν θα είναι να του κόψουν τα δάνεια, τις δωρεάν βοήθειες, για να ακολουθήσουν οι μαζικές απεργίες…κ.λ.π.
-Χρηματοδοτείται λοιπόν το πρώτο. Στη συνέχεια τα ΜΜΕ ειδοποιούνται ν΄ασκήσουν τη στρατηγική της χειραγώγησης της μάζας…..
-Στη συνέχεια ειδοποιούνται τα συνδικάτα, οι διάφορες οργανώσεις, τα σωματεία, ΜΚΟ, και οι Μασωνικές Στοές.

Όλοι μαζί πρασινίζουν ή γίνονται μπλέ, ανάλογα με τις εντολές.

ΕΠΙΣΗΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΙ ΝΟΘΕΙΑ. Το λάθος πάτημα κουμπιού στα κομπιούτερς, η μεταφορα όψιμων ψηφοφόρων σε κρίσιμες περιφέρειες, η εξαγορά με πολλά κοινά χρήματα και κυρίως ο εκλογικός νόμος, ο οποιός είναι μνημείο λογαριθμικών σχηματισμών.
Ποιός απλός Έλληνας ψηφοφόρος μπορεί να πεί ότι κάποιος βουλευτής εκλέγεται με 5000, 8000  ή 2000 ψήφους; Θα σας απαντήσω ότι ο Θόδωρος Κατσίκης εκλέχτηκε βουλευτής το 1990 με 431 ψήφους.. κι έγινε πρωθυπουργός ο κ. Μητσοτάκης.
Είδατε ότι όλα αυτά είναι υπό έλεγχο. Αποφάσισαν τότε να κερδίσει ο Μητσοτάκης. Με το εκλογικό σύστημα δεν σχημάτιζε κυβέρνηση. Που να φανταζόταν ο καημένος ο Κατσίκης ότι το όνομά του και η {οντότητά} του θα έκανε κύκλο για να προσαρτηθεί στον Μητσοτάκη.
Να σημειώσετε ότι ο κάθε υποψήφιος πρωθυπουργός έχει στη διάθεσή του πακτωλό εκατομμυρίων δολλαρίων. Αν κάτι πάει στραβά, κυρίως από το λαό, που μερικές φορές αποδεικνύεται ανυπάκουος, τότε κρίσιμοι βουλευτές μεταπηδούν, ή αδρανούν, ή ανεξαρτητοποιούνται, πρίν ή μετά τις εκλογές.
Έτσι γίνονται τα κόμματα κυβερνήσεις.Υπάρχουν κι άλλες επι μέρους λεπτομέρειες, αλλά χρειάζονται ολόκληρο βιβλίο….
Πάντως η Ελλάδα, αν δεν αποκτήσει την οικονομική της αυτοτέλεια, θα είναι υπόδουλη σε κάθε λογής κέντρο Παγκόσμιο ή μή…. Όταν αποκτήσει οικονομική αυτοτέλεια, κατα βάση από τον ορυκτό της πλούτο, τότε θα είναι μιά χώρα που θα πολιτεύεται στη βάση της συνεξάρτησης με όλους, και με τα Παγκόσμια Κέντρα!…
Οι υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις είναι αδύνατο να προσφέρουν στη χώρα αξιοπρέπεια που της αξίζει. Πιθανόν οι υπάρχοντες πολιτικοί να το επιθυμούν , αλλά δεν μπορούν. Είναι {δεμένοι} με τα Παγκόσμια Κέντρα, σαν {ραγιάδες} υποτελείς…
Στη νέα τάξη πραγμάτων δεν έχουν θέση. Δεν μπορούν να παρακολουθήσουν τη φρενήρη εξελικτική πορεία των λαών, άλλοι λόγω ανεπάρκειας κι άλλοι λόγω νοοτροπίας. Έμειναν πίσω…..
Τη σημερινή ανησυχία εκμεταλλεύονται ορισμένοι, που οι προθέσεις τους είναι ολοφάνερες.
Το γραφειοκρατικό κράτος, παρ’ όλη του την πανοπλία δύναμης, συχνά συγκλονίζεται μέχρι τα θεμέλια από αιτία που μοιάζουν κοινότοπα.
Το γεγονός ότι είναι τόσο εύθραυστο και η παγκόσμια επανάσταση των νέων των προερχόμενων κυρίως από εύπορες οικογένειες, φανερώνουν ένα πνευματικό κενό, μια σχεδόν μεταφυσική ανία, προερχόμενα από ένα πολιτικό περιβάλλων που δίνει μεγάλη έμφαση στις γραφειοκρατικές προκλήσεις και οι στόχοι του είναι υλιστικοί….
Στην καλύτερη περίπτωση η επόμενη κυβέρνηση που αναπόφευκτα θα έρθει, θα πολιορκηθεί από κρίσεις.
Αυτές οι δυσκολίες πιθανότατα να πολλαπλασιαστούν όταν γίνει φανερό το βάρος της {58χρονης} κληρονομιάς, το οποίο είναι δυσβάστακτο.
Ωστόσο, σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να υπάρξει δισταγμός. Το αντίθετο μάλιστα.
Μια νέα κυβέρνηση έχει το δικαίωμα να ζητήσει τη συμπάθεια και την κατανόηση του ελληνικού λαού, φτάνει αυτό να μη μακρύνει σε χρόνο.
Πρέπει όμως να βασίσει τις απαιτήσεις της όχι απλά σε βολικές τεχνικές απαντήσεις στα δύσκολα ζητήματα που θα έχει κληρονομήσει.
Πάνω απ’ όλα να αναγνωρίσει ότι στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής δεν θα μπορέσουμε ποτέ να συμβάλουμε στην οικοδόμηση ενός σταθερού και δημιουργικού κόσμου, αν δεν διαμορφώσουμε πρώτα κάποια αντίληψη γι’ αυτόν.
Το λεπτό πρόβλημα της ειρήνης θα είναι αρκετά δύσκολο σε οποιεσδήποτε περιστάσεις.
Έχει πάψει πλέον να συνδυάζεται και με την ιδεολογική αναμέτρηση.
Σε περιόδους που επηρεάζονταν έντονα από την ιδεολογία, οι πολιτικές δεσμεύσεις δεν συνέπιπταν με τα εθνικά σύνορα .
Πολλά νέα έθνη σαρώνονται από μια ιδεολογία που ο κεντρικός της στόχος δεν είναι ο κομμουνισμός, αλλά οπωσδήποτε έντονα αντιδυτικός.
Ένα κρίσιμο νέο πρόβλημα είναι η πάλη μεταξύ μετριοπαθών και εξτρεμιστών στον αναπτυσσόμενο κόσμο.
Σ΄ αυτές τις περιστάσεις μια εσωτερική εξέγερση σε οποιαδήποτε χώρα μπορεί να προκαλέσει μια σημαντική μετατόπιση στη διεθνή ισορροπία.
Τα έθνη αρχίζουν να αισθάνονται ότι απειλούνται όχι μόνο από την εσωτερική πολιτική, αλλά και από τις εσωτερικές αλλαγές.
Όλες οι αναμετρήσεις και η αβεβαιότητα διαδραματίζονται σε οικουμενική κλίμακα.
Μια {διαφοροποιημένη ύφεση} αναπτύσσεται ανάμεσα στα έθνη.
Η οικουμενικότητα των αποφάσεων θα είναι ο επιτακτικός στόχος της νέας πολιτικής κατάστασης που αναπόφευκτα έρχεται.
Ο ελληνικός λαός είναι βαθιά προσηλωμένος στην ειρήνη, στην ανεξαρτησία και στην αληθινή ελευθέρια .
Είναι αποφασισμένος ν’ αγωνιστεί μέχρι τέλους, χωρίς να φοβηθεί θυσίες και δυσκολίες για την υπεράσπιση αυτών των αγαθών και των ιερών εθνικών δικαιωμάτων.
Αυτές τις αρχές πρέπει να έχουν υπόψη τους οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη και τα Παγκόσμια Κέντρα Αποφάσεων.
Όσον αφορά στην εξωτερική πολιτική, δεν μπορεί ν’ αποφύγει κανείς την ανάγκη ενός ενιαίου πλαισίου αντίληψης.
Οι σημαντικές πρωτοβουλίες απαιτούν επιμονή και προετοιμασία.
Τα αποτελέσματα κάνουν μήνες ή και χρόνια να φανούν.
Η επιτυχία απαιτεί μια αίσθηση ιστορίας, κατανόηση των πολύπλοκων δυνάμεων που δεν ελέγχουμε και πλατειά αντίληψη της υφής των γεγονότων.
Η επιτυχία της εσωτερικής πολιτικής θα εκφράζεται με την ψήφιση θεσμικών νόμων και οι νέες αφετηρίες θα καθορίζονται από τη νομοθετική διαδικασία.
Στην εξωτερική πολιτική όμως κριτήρια θα είναι οι αποχρώσεις και οι συσχετίσεις.
Το πιο δύσκολο πρόβλημα για μια κυβέρνηση που χαράζει την εξωτερική πολιτική είναι να καθορίσει τις προτεραιότητες.
Σημαντικό εργαλείο της είναι η αντίληψη-πλαίσιο που {συνδέει} τα γεγονότα.
Η απουσία της σύνδεσης δημιουργεί ακριβώς το αντίθετο της ελευθερίας δράσης.
Οι μέχρι σήμερα πολιτικοί της Ελλάδας αναγκάζονται ν’ ανταποκρίνονται σε στενά συμφέροντα, παλεύοντας εναντίον πιέσεων, χωρίς μια συγκεκριμένη πυξίδα.

Ο υπουργός εξωτερικών γίνεται αιχμάλωτος των γεωγραφικών γραφείων του.
Ο πρωθυπουργός καθοδηγείται από το ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΗ ΤΟΥ ή {τους διαχειριστές του}.

Και οι δυο διατρέχουν τον κίνδυνο να γίνουν αιχμάλωτοι των γεγονότων.
Η σύνδεση επομένως θα είναι μια ακόμα, από τις προσπάθειες της νέας κυβέρνησης ν’ απελευθερώσει την εξωτερική πολιτική μας από ταλαντεύσεις και να τη βασίσει σε μια σταθερή αντίληψη του Εθνικού Συμφέροντος….
Η ιστορία δεν γνωρίζει περιόδους ξεκούρασης και στασιμότητας.
Όλες οι κοινωνίες πέρασαν περιόδους παρακμής.
Οι περισσότερες από αυτές τελικά κατέρρευσαν.
Ωστόσο υπάρχει ένα περιθώριο ανάμεσα στην αναγκαιότητα και το τυχαίο, όπου ο πολιτικός μπορεί με υπομονή και διαίσθηση να διαμορφώσει τη μοίρα του λαού.
Το να αγνοεί κανείς τις αντικειμενικές συνθήκες είναι επικίνδυνο.
Το να κρύβεται πίσω από το ιστορικά αναπόφευκτο σημαίνει ηθικό συμβιβασμό .
Σημαίνει ότι αγνοούνται τα στοιχεία της δύναμης, της ελπίδας και της εμπνεύσεις, που έκαναν την ανθρωπότητα να επιβιώσει επί αιώνες.
Η ευθύνη του πολιτικού είναι να αγωνίζεται εναντίον της προσωρινότητας και να μην επιμένει να πληρωθεί με το νόμισμα της αιωνιότητας.
Οφείλει να γνωρίζει ότι η ιστορία είναι εχθρός της μονιμότητας.
Όμως κανένας ηγέτης δεν έχει το δικαίωμα να συμβιβάζεται.
Οφείλει να προσπαθεί να δημιουργεί και ν’ αντιστέκεται στην παρακμή που πολιορκεί τους ανθρώπινους θεσμούς……..»

Share