Ότι είμαι αγράμματος και δεν μπορώ να βαστήσω ταχτική σειρά 'σ ταγραφόμενα, και...τότε φωτίζεται και ο αναγνώστης.Μπαίνοντας εις αυτό το έργον καιακολουθώντας ναγράφω...........(Μακρυγιάννης).......να γράφω δικά μου, να γράφω δικά σας, να γράφω και ξένα. Οπιανού και νάναι πάλι εγώ θα γράφω, ακόμα και αν δε μου αρέσουν αυτά που έχετε γραμμένα, απλά γιατί αρέσουν σε σας που τα γράψατε και σε σας που τα βλέπετε, κι αν σας πικράνω μη λησμονάτε τα λόγια του George Orwell ….. εάν σημαίνει κάτι τέλος πάντων η Ελευθερία, σημαίνει το δικαίωμα του να λες στους ανθρώπους αυτά που δεν θέλουν να ακούσουν.
Τρίτη 3 Ιουλίου 2012
Κενότης
Βαρύς γλυκός είν’ ο
καφές
Ο καναπές
Χέρια που πλέκουν
ηδονές
Με αρωγές
Το ουίσκι άνευ
συνταγής
Κι άνευ τιμής
Τι κι αν πληρώνεις
μετρητοίς
Ακροβατείς
Σφηνάκια στήνουνε
χορό
Ένα σωρό
Κορμιά ριγμένα εκεί
και εδώ
Χωρίς αιδώ.
Βαριά η ανάσα κι αδειανή
Από ψυχή
Χτυπούν ακούρδιστοι
οι παλμοί
Πνιγμένη η αυγή
Φωτάκια μες στη
σκοτεινιά
Ειρωνικά
Βήχας, τσιγάρο,
καταχνιά
Νύχτα βαθειά.
Χλωμό το μάτι
αναπολεί
Σ’ άδεια σιωπή
Παρόν και μέλλον μια
ζωή
Που αιμορραγεί
Μαγκιά και λόγια ο
χουβαρντάς
Σφιχτά ο παράς
Κερνάει ο κάθε μασκαράς
Μετά χαράς
Άδεια σακιά
Κεφάλι, ώμους και
κορμιά
Σαν τα σφαχτά
Κούφια , τρανά
μηδενικά
Λικνιστικά
Βαλσάρουν άδεια από
καρδιά
Κι ιδανικά
Η αυλαία πέφτει κι η
σκηνή
Μένει αδειανή
Φώτα σβηστά, μάτια
αχανή
Δίχως ορμή.
Της Ευαγγελίας – Αγγελικης Πεχλιβανίδου
(Εκπ/κού – Ποιήτριας - Συγγραφέως)
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ