Οι Τροβαδούροι των Μυστικών

Ζούμε την κάθε μας στιγμή σα να είναι η τελευταία…
Κανείς δε μας εγγυάται ότι θα ξυπνήσουμε το πρωί.
Το Μυστικό είναι να τολμούμε να υψώνουμε το κεφάλι σε όλα όσα μας κρατούν το βλέμμα χαμηλά, εμποδίζοντάς να θωρούμε τον προορισμό μας… τα άστρα.
Και χωρίς Αφέντες… ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ !!!
Ακόμα και αν δεν υλοποιήσουμε ποτέ τα όνειρά μας, θα έχουμε ζήσει, έστω για λίγο, στους Μαγικούς Ονειρόκοσμους της Ύπαρξης.
Είμαστε Φως…
Από το Φως ερχόμαστε και στο Φως θα καταλήξουμε.
Αφού πρώτα πονέσουμε, δοκιμαστούμε, εκπαιδευθούμε στον κόσμο της Ύλης.
Αρκεί να θυμόμαστε τον προορισμό μας… τα άστρα.
Η μίζερη καθημερινότητα θα μας φαίνεται παιχνιδάκι όταν θυμηθούμε ΤΙ είμαστε.
Και φωτίζουμε με τη Φλόγα του χαμόγελού μας του παγωμένους κόσμους του Σύμπαντος… αυτόφωτοι και όχι με φως δανεικό.
Τραγουδάμε…
Και με ηρωικές μελωδίες θυμόμαστε τις Ονειροχώρες απ’ όπου εξοριστήκαμε σε αυτή την όμορφη, με τον τρόπο της, «Πραγματικότητα».
Ερωτευόμαστε…
Και το καρδιοχτύπι μας γυρνά στο υπέροχο Εκεί… Εκεί όπου τα τριαντάφυλλα δεν έχουν αγκάθια, γιατί δεν κινδυνεύουν από βέβηλα χέρια.
Στους Ονειρότοπους του Έρωτα.
Στην Πατρίδα…
Οι πολλοί μας προσπερνούν αδιάφορα… αλλά οι Γνώστες μας αναζητούν.
Στον ψίθυρο του Ανέμου… στον αλαλαγμό της Καταιγίδας…
Η Κιθάρα των Τροβαδούρων ψιθυρίζει τα Ακούσματα του Ανέμου.
Τα μόνα Αληθινά Μυστικά…

Νικόλας Παναγοδημητρόπουλος

Share