Ότι είμαι αγράμματος και δεν μπορώ να βαστήσω ταχτική σειρά 'σ ταγραφόμενα, και...τότε φωτίζεται και ο αναγνώστης.Μπαίνοντας εις αυτό το έργον καιακολουθώντας ναγράφω...........(Μακρυγιάννης).......να γράφω δικά μου, να γράφω δικά σας, να γράφω και ξένα. Οπιανού και νάναι πάλι εγώ θα γράφω, ακόμα και αν δε μου αρέσουν αυτά που έχετε γραμμένα, απλά γιατί αρέσουν σε σας που τα γράψατε και σε σας που τα βλέπετε, κι αν σας πικράνω μη λησμονάτε τα λόγια του George Orwell ….. εάν σημαίνει κάτι τέλος πάντων η Ελευθερία, σημαίνει το δικαίωμα του να λες στους ανθρώπους αυτά που δεν θέλουν να ακούσουν.
Πέμπτη 5 Ιανουαρίου 2012
Αχ κυρ ' Αντώνη πως σ ' αγαπάμε..........
Ο κυρ'Αντώνης πάει καιρός που ζούσε στη αυλή
μ' ένα κανάτι μ' ένα κρεββάτι
και με κρασί πολύ
Είχε δυο μάτια γαλανά
και αχτένιστα μαλλιά
και ένα λουλούδι πάντα φορούσε
στα ρούχα τα παλιά
Αχ κυρ'Αντώνη πως σ'αγαπάμε
και μαζί σου τα άστρα μετράμε
τις φωτιές για σένα πηδάμε
ώσπου να'ρθει η βροχή
και τον καημό σου πάντα ξεχνάμε
σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά μαζί σου γελάμε
σαν κάμεις προσευχή
Ο κυρ'Αντώνης βιάζεται
να πάει να κοιμηθεί
γιατί το βράδυ στα όνειρα του
θέλει να θυμηθεί
ότι ποτέ δεν έζησε
μες'στο όνειρο του ζει
μα η νύχτα φεύγει και λυπημένο
τον βρίσκει η χαραυγή
Αχ κυρ'Αντώνη πως σ'αγαπάμε
και μαζί σου τα άστρα μετράμε
τις φωτιές για σένα πηδάμε
ώσπου να'ρθει η βροχή
και τον καημό σου πάντα ξεχνάμε
σαν πουλιά μαζί τριγυρνάμε
σαν παιδιά μαζί σου γελάμε
σαν κάμεις προσευχή
Μα ένα βράδυ ο κυρ'Αντώνης
στρώνει να κοιμηθεί
και 'μεις ξυπνάμε τον καρτεράμε
στην πόρτα να φανεί
Μα ο κυρ'Αντώνης δεν θα βγει
ποτέ του στην αυλή
αφού για πάντα
μες'στο όνειρο του
θέλησε πια να ζει
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
ΕΧΕΤΕ ΚΑΤΙ ΝΑ ΠΕΙΤΕ