«Φόρος» τιμής στον μεγάλο δημιουργό!!!

Ποιητή των εικόνων τον χαρακτήρισαν κριτικοί κινηματογράφου σε όλο τον κόσμο

Ο Θεόδωρος Αγγελόπουλος, ίσως ο πιο γνωστός Έλληνας κινηματογραφιστής κέρδισε μεγάλο αριθμό βραβείων για τις ταινίες του, τα περισσότερα σε ευρωπαϊκά κινηματογραφικά Φεστιβάλ, στη διάρκεια μιας καριέρας που εκτεινόταν περισσότερα από 40 χρόνια».
Οι ταινίες «σταθμοί» στην 40χρονη καριέρα του.

«Ο θίασος» 1974

Πρόκειται για μια πολιτική αλληγορία: μια αριστερή ανάλυση της δημοκρατίας, του φασισμού και της εθνικής ταυτότητας. Η ταινία ακολουθεί τις περιπέτειες ενός περιοδεύοντος θιάσου στην Ελλάδα από το 1939 μέχρι το 1952, ο οποίος προσπαθεί να παρουσιάσει μια θεατρική παράσταση του βουκολικού δράματος του Περεσιάδη Γκόλφω, η βοσκοπούλα. Η πολιτική ιστορία της Ελλάδας και η ιδιωτική των μελών του θιάσου, (που είναι ταυτόχρονα και μέλη της ίδιας οικογένειας) πλέκονται αξεδιάλυτα. Από τη μία παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες της δικτατορίας του Μεταξά, την έναρξη του πολέμου, την ιταλική εισβολή, τη γερμανική κατοχή, την Απελευθέρωση, την άφιξη των συμμάχων (Άγγλων αρχικά και Αμερικανών στη συνέχεια), την καταπίεση των «αριστερών» αγωνιστών και τον αιματηρό εμφύλιο πόλεμο, μέχρι τις εκλογές του 1952 όπου κυριαρχούν οι δυνάμεις της Δεξιάς. Πρόκειται για την ταινία που καθιέρωσε τον Αγγελόπουλο ως έναν από τους πιο διακεκριμένους σκηνοθέτες της εποχής του, όπως σημειώνει ο βρετανικός Γκάρντιαν.

«Τοπίο στην ομίχλη» 1988

Η Βούλα κι ο Αλέξανδρος είναι δυο παιδιά, αδέλφια, που ο πατέρας τους δουλεύει μετανάστης στη Γερμανία. Αυτή, τουλάχιστον, είναι η απάντηση που τους δίνει η μητέρα τους όταν εκείνα τον αναζητούν. Μια μέρα, επιβιβάζονται σ' ένα τρένο που νομίζουν ότι θα τους μεταφέρει στη Γερμανία. Το ταξίδι τους δε φαίνεται να πραγματοποιείται. Ο προορισμός απομακρύνεται όσο τα παιδιά εμπλέκονται σε μια διαρκή αντιπαράθεση με την πραγματικότητα, που τους «καθυστερεί» σε διάφορους ενδιάμεσους σταθμούς κατά μήκος της χώρας. Μετά από μια σκληρή περιπλάνηση στη ζωή και την ενηλικίωση, θα φτάσουν σ' εκείνο το σύνορο, πέρα απ' το οποίο πιστεύουν ότι θα βρουν τελικά έναν πατέρα, που αντιπροσωπεύει γι' αυτά μια ελπίδα. Αν, μετά την έρημη και παρακμασμένη χώρα που διέτρεξαν, υπάρχει η «Γερμανία» πέρα απ' αυτό το σύνορο, τότε υπάρχει ελπίδα τα παιδιά να βρουν μόνα τους το δρόμο για να βγουν απ΄ τον δικό μας χαοτικό κόσμο.
Το «Τοπίο στην Ομίχλη» απέσπασε τον Αργυρό Λέοντα στο Φεστιβάλ Βενετίας, το βραβείο καλύτερης Ευρωπαϊκής ταινίας και το βραβείο Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Κινηματογράφου.

«Το βλέμμα του Οδυσσέα» 1995

Πρόκειται για το έργο που χαρακτηρίστηκε ως μια από τις καλύτερες 100 ταινίες όλων των εποχών από το περιοδικό Time.
To «Βλεμμα του Οδυσσεα» είχε μια τεράστια εισπρακτική πορεία σε όλον τον κόσμο. Ήταν η πρώτη φορά που ο Αγγελοπουλος συνεργάστηκε με αμερικάνους παραγωγούς και με πρωταγωνιστή τον εξαιρετικό Harvey Keitel, ο οποίος έδωσε μια σπάνια ευαισθησία στην κορυφαία ερμηνεία του. Από τότε, ο Keitel παρακαλεί τον Αγγελόπουλο να τον ξαναχρησιμοποιήσει σε μια επόμενη ταινία του. Η ταινία στην Αμερική θεωρείται cult movie και παίζεται σε περιορισμένο δίκτυο αιθουσών (art house), ακόμη και σήμερα. Κατά τη γνώμη μου, πρόκειται για την καλύτερη ταινία του Θοδωρου Αγγελοπουλου.

«Αιωνιότητα και μια μέρα» 1998

Πρόκειται για την ταινία με την οποία έλαβε τον Χρυσό Φοίνικα από το Φεστιβάλ Κάννων, κάτι που επιθυμούσε ολόψυχα από την αρχή της καριέρας του.  Ένα ταξίδι μνήμης και προδομένων ονείρων για ένα συγγραφέα που πάσχει από ανίατη ασθένεια και ένα κυνηγημένο «παιδί των φαναριών» που αναλαμβάνει υπό την προστασία του.  

Δείτε το τρέιλερ της ταινίας που χαρακτηρίστηκε από το Time ως μια από τις 100 καλύτερες ταινίες όλων των εποχών. «Το Βλέμμα του Οδυσσέα».

 «Ταξίδι στα Κύθυρα»

Αυτή η ταινία έχει τρεις μοναδικές σκηνές. Η μία είναι αυτή. Η άλλη είναι ο χορός του Κατράκη. Η τρίτη είναι η συνάντηση του Κατράκη με την γυναίκα του μετά από 30 χρόνια.

ΑΝΤΙΟ!!!

πηγη

Share