«Πολιτική ανυπακοή το 2011»

«Η πολιτική ανυπακοή του Χένρυ Ντέιβιντ Θορώ το 2011», ένα κείμενο- μανιφέστο παίρνει σάρκα και οστά στη θεατρική σκηνή του Ιδρύματος Μιχάλης Κακογιάννης.

Μία πολιτική θέση που δεν χαρακτηρίζεται από την άρνηση, αλλά από την πρόταση.

Μια εικαστική παρέμβαση με εξαιρετική εκφραστική δύναμη.

Αυτά είναι τα συστατικά στοιχεία της παράστασης που παρουσιάζει η So7 εισάγοντας τα θέματα της κοινωνικής ελευθερίας και του δικαιώματος στη σκέψη, της «αποδιοπομπαίας» εξουσίας και του ενεργού πολίτη όπως αυτά επιβιώνουν διαχρονικά.

Η So7 επιμένει να ανακαλύπτει τη θεατρικότητα τόσο της πολιτείας όσο και του ανθρώπου που έχει επιλέξει να την κατοικεί.

Η πρεμιέρα της παράστασης θα πραγματοποιηθεί τη Δευτέρα 2 Ιανουαρίου 2012 και θα διαρκέσει μέχρι την Τρίτη 7 Φερουαρίου.

ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Δημιουργία: Φρόσω Κορρού, Δημήτρης Κουρούμπαλης, Κώστας Φιλίππογλου
Κίνηση ηθοποιών: Φρόσω Κορρού
Εικαστική παρέμβαση: Γιάννης Πέτσας

Παίζουν: Κώστας Φιλίππογλου, Δημήτρης Κουρούμπαλης

Αίθουσα: Ειδικά Διαμορφωμένος Υπόγειος Χώρος
Διάρκεια: 60’
Εισιτήρια: 10 € ενιαίο
Παραγωγή: So7

Το κείμενο του Χ. Ν. Θορώ «Πολιτική ανυπακοή» κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΕΡΑΤΩ σε μετάφραση Κωνσταντίνας Παπαπετροπούλου.

ΠΟΙΟΣ ΗΤΑΝ Ο  Χένρυ Ντέιβιντ
 Αμερικανός φιλόσοφος, φυσιοδίφης, συγγραφέας και ποιητής από το Κόνκορντ της Μασαχουσέτης ,1817 – 1862). Ήταν το τρίτο παιδί ενός μικρο- επιχειρηματία. Φοίτησε στην Ακαδημία Κόνκορντ και συνέχισε τις σπουδές του στο Χάρβαρντ, όπου είχε καθηγητή τον Έμερσον, από τον οποίο επηρεάστηκε σε μεγάλο βαθμό. Προσχώρησε στον υπερβατικό ιδεαλισμό, αλλά ήταν τελείως αντίθετος με τους Γερμανούς ιδρυτές του. Έτσι θεμελίωσε τη δική του φιλοσοφία σε θεωρία και πράξη. Υπήρξε από τους πιο πρωτότυπους Αμερικανούς συγγραφείς και ποιητές της εποχής του.
Ήταν άνθρωπος θαρραλέος, εγωκεντρικός και εκκεντρικός. Εξ αιτίας αυτού του χαρακτήρα, δεν τον διόρισαν δάσκαλο και άσκησε πολλά επαγγέλματα για να ζήσει. Όπως φαίνεται, έζησε μια ζωή γεμάτη θλιβερές αποτυχίες. Οι άνθρωποι γύρω του τον έβλεπαν με μια οικειότητα που πλησίαζε την περιφρόνηση. Κατά την διάρκεια όλης της ζωής του όμως, κράτησε στάση προκλητικής ανεξαρτησίας απέναντι στο περιβάλλον του. Πάντα ήθελε να ζήσει τη ζωή ενός ποιητή, αλλά αναγκαζόταν να ζήσει πολλές φορές τη ζωή ενός εργάτη.
Με αρκετό χιούμορ κρίνει τον καθωσπρεπισμό και την επιφανειακή στάση της εποχής του: «Ντύστε ένα σκιάχτρο με το καινούργιο σας κοστούμι και σταθείτε με το παλιό σας πλάι του. Ποιος είναι εκείνος που δεν θα προτιμήσει να χαιρετήσει το σκιάχτρο;»
Κατηγορούσε τη μόδα και κάθε μιμητισμό: «Αν μια μαϊμού στο Παρίσι φορέσει κάτι, γίνεται αμέσως μόδα στην Αμερική».
Όλη η φιλοσοφία του φαίνεται στα εξής λόγια:

«Το να είσαι φιλόσοφος, δεν θα πει να κάνεις λεπτές και περίπλοκες σκέψεις, ούτε να ιδρύσεις σχολή, παρά να αγαπάς πολύ τη σωφροσύνη, έτσι που να ζεις σύμφωνα με τις προσταγές της, ζωή απλή, ανεξάρτητη, γενναία και γεμάτη ποιότητα. Θα πει να λύνεις ορισμένα από τα προβλήματα της ζωής, όχι μόνο θεωρητικά αλλά και στην πράξη».

Share